بیشتر تلویزیون‌های جدید سه یا چهار پورت HDMI دارند که از نظر ظاهری کاملاً شبیه یکدیگرند. همه آن‌ها یک فرم دارند و با همان کابل HDMI کار می‌کنند، اما این شباهت به معنای آن نیست که همگی از یک سطح قابلیت‌ برخوردار باشند. اگر دستگاه خود را به پورت نامناسب متصل کنید، ممکن است کنسول PS5 شما به‌جای عملکرد کامل، تنها روی ۶۰ هرتز اجرا شود، ساندبارتان هیچ صدایی پخش نکند، یا کامپیوتر شما نتواند خروجی با نرخ نوسازی بالا ارائه دهد.

خبر خوب این است که تشخیص قابلیت‌های هر پورت HDMI کار دشواری نیست؛ تنها کافی است بدانید هر پورت برای چه نوع دستگاهی طراحی شده است.

توضیح انواع پورت‌های HDMI

تمام پورت‌های HDMI قابلیت انتقال تصویر و صدا را دارند، اما هرکدام پهنای باند متفاوتی ارائه می‌دهند؛ تفاوتی که تعیین می‌کند هر پورت برای چه نوع دستگاهی مناسب‌تر است. اگر دستگاه خود را به پورت نادرست متصل کنید، آسیبی به آن وارد نمی‌شود، اما از حداکثر کارایی و عملکردش بهره نخواهید برد.

برای نمونه، HDMI 2.0 از وضوح 4K با نرخ ۶۰ هرتز، HDR و قابلیت ARC پشتیبانی می‌کند و به همین دلیل برای پخش‌کننده‌های استریم و گیرنده‌های دیجیتال انتخاب مناسبی است. در مقابل، HDMI 2.1 توانایی ارائه 4K با نرخ ۱۲۰ هرتز یا 8K با ۶۰ هرتز را دارد، از قابلیت‌هایی مانند VRR و ALLM پشتیبانی می‌کند و همچنین مجهز به eARC است؛ ویژگی‌هایی که آن را به گزینه‌ای ایده‌آل برای کنسول‌های نسل جدید مانند PS5 تبدیل می‌کند. علاوه بر این، HDMI 2.1 در برخی شرایط و با استفاده از فناوری DSC می‌تواند حتی به نرخ 4K با ۲۴۰ هرتز نیز برسد.

علاوه بر این موارد، معمولاً یک پورت اختصاصی ARC/eARC نیز روی تلویزیون وجود دارد که از نظر ظاهری با سایر پورت‌ها تفاوتی ندارد، اما وظیفه‌ آن بازگرداندن صدا به ساندبار یا گیرنده AV است. ARC توانایی انتقال صدای Dolby Digital 5.1 را دارد، در حالی که eARC از فرمت‌های فشرده‌نشده و پیشرفته‌تری مانند Dolby Atmos و DTS:X پشتیبانی می‌کند.

چطور پورت‌های HDMI را از هم تشخیص دهیم؟

احتمالاً پشت تلویزیون شما نام هر پورت درج شده است. معمولاً پورت‌ها با شماره‌هایی مانند HDMI 1، HDMI 2، HDMI 3 و … مشخص می‌شوند و در کنار یکی از آن‌ها عبارت ARC یا eARC دیده می‌شود.

برخی تولیدکنندگان توضیحاتی را زیر پورت‌ها درج می‌کنند. یک پورت HDMI 2.1 ممکن است با عباراتی مانند 4K120، VRR، Game یا Enhanced مشخص شده باشد، یا حتی رزولوشن و نرخ نوسازی دقیق آن نوشته شده باشد. اگر پورت هیچ توضیحی نداشت، آن را HDMI 2.0 در نظر بگیرید، به استثنای پورتی که کنار آن ARC درج شده است.

توصیه می‌کنم ابتدا توضیحات کنار پورت‌ها را بررسی کنید و در صورت نیاز، دفترچه راهنمای تلویزیون را هم مطالعه کنید. تقریباً تمام تلویزیون‌های عرضه‌شده در ۲۰ سال اخیر پورت HDMI و ARC دارند، و از حدود سال ۲۰۱۷ به بعد، HDMI 2.1 و eARC نیز در مدل‌های جدید رایج شده‌اند.

از کدام پورت HDMI باید استفاده کنم؟

فرض کنید می‌خواهید دستگاهی مانند ساندبار، کامپیوتر، پخش‌کننده Blu-ray یا هر وسیله دیگری را به تلویزیون متصل کنید. ابتدا پشت تلویزیون را بررسی کنید تا مشخص شود کدام پورت‌ها HDMI 2.0 هستند، کدام HDMI 2.1 و کدام یک از آن‌ها ARC یا eARC پشتیبانی می‌کند. اگر روی پورت‌ها هیچ توضیحی درج نشده باشد، دفترچه راهنمای تلویزیون می‌تواند راهنمای خوبی باشد.

پس از مشخص شدن قابلیت‌های هر پورت، می‌توانید هر دستگاه را به پورت مناسب خود متصل کنید. برای این کار می‌توانید از راهنمای زیر استفاده کنید.

دستگاهپورت پیشنهادیدلیلساندبار / ساب‌ووفر / گیرنده سینمای خانگیپورت ARC یا eARCبرای بازگرداندن صدا از تلویزیون به سیستم صوتی. ضروری برای پخش Dolby Atmos.Apple TV 4K (اگر با HomePod استفاده می‌شود)پورت eARCبرای هدایت صدای تلویزیون به HomePod‌ها لازم است.کنسول‌های بازی (PS5، Xbox Series X) / کامپیوتر گیمینگHDMI 2.1پورت با پهنای باند بالا برای 4K120، VRR، ALLM و تجربه بازی با کمترین تأخیر لازم است.کامپیوترهر پورت HDMIاما HDMI 2.1 برای خروجی با نرخ نوسازی بالا و پشتیبانی از VRR توصیه می‌شود.دستگاه‌های استریم (Roku، Fire TV، Chromecast، Apple TV بدون استفاده از HomePod)هر پورت HDMIپخش‌کننده‌های 4K به پهنای باند استاندارد نیاز دارند و HDMI 2.1 ضروری نیست.پخش‌کننده Blu-ray / UHDهر پورت HDMIبرای پخش 4K60 HDR استاندارد کافی است و نیاز به HDMI 2.1 ندارد.

آیا یک الگوی رایج برای چینش پورت‌ها وجود دارد؟

بله، بیشتر تلویزیون‌ها سه یا چهار پورت HDMI دارند که معمولاً طبق یک الگوی رایج چیده شده‌اند، اما همچنان بهتر است پورت‌ها را بررسی کنید تا از قابلیت‌های آن‌ها مطمئن شوید.

برای مثال، مدل‌های قدیمی‌تر سامسونگ معمولاً تنها یک پورت HDMI 2.1 دارند (که اغلب با عنوان HDMI 3 یا ۴ مشخص شده است)، در حالی که مدل‌های جدید چند پورت ۲.۱ ارائه می‌کنند.

در تلویزیون‌های LG، به‌ویژه OLEDهای جدید، معمولاً چند پورت HDMI 2.1 وجود دارد. سونی معمولاً پورت‌های HDMI 3 و HDMI 4 را به HDMI 2.1 اختصاص می‌دهد. TCL پشتیبانی ۲.۱ را به مدل‌های میان‌رده و بالارده محدود کرده است؛ پاناسونیک و هایسنس نیز همین‌طور (سری U7 و U8 دو پورت ۲.۱ دارند). ویزیو نیز پورت‌های ۲.۱ را در مدل‌های بالارده مانند سری P و OLED قرار داده است.

فیلیپس در OLEDهای جدید خود دو تا چهار پورت ۲.۱ ارائه می‌دهد، در حالی که بیشتر پورت‌های شارپ استاندارد و از نوع HDMI معمولی هستند.

ترکیب رایج معمولاً این‌گونه است:

HDMI 1: استیک استریم یا پخش‌کننده Blu-rayHDMI 2 (معمولاً HDMI 2.1): کنسول بازیHDMI 3 (معمولاً HDMI 2.1 یا ARC/eARC): ساندبارHDMI 4 (معمولاً HDMI 2.1): یک دستگاه جانبی یا کامپیوتر

اگر تلویزیون شما فقط یک پورت HDMI 2.1 دارد، آن را به دستگاه اصلی بازی متصل کنید.