لامبورگینی سال‌ها با خودروهای بنزینی پرقدرت و پرصدا شناخته می‌شد؛ ماشین‌هایی با موتورهای V12 و V10 که صدای آن‌ها همچون سمفونی سوخت و آتش در خیابان‌ها می‌پیچید. اما امروز این برند وارد عصر برقی‌سازی شده و سه مدل هیبریدی پلاگین را معرفی کرده است: شاسی‌بلند اوروس (URUS SE)، مدل پرچمدار ریووئلتا (Revuelto) و تازه‌ترین مدل با نام تمراریو (Temerario). لامبورگینی این خودروها را PHEV نمی‌نامد، بلکه آن‌ها را HPEV یا «خودروهای برقی با عملکرد بالا» معرفی می‌کند؛ زیرا تمرکز اصلی بر قدرت و هیجان رانندگی است، هرچند بهره‌وری نیز در این مجموعه دیده می‌شود.

در ابتدا بسیاری از منتقدان باور نداشتند که یک هیبریدی از لامبورگینی بتواند همان سطح هیجان و جذابیت مدل‌های پیشین را ارائه دهد، اما آمار و مشخصات فنی خلاف این تصور را نشان می‌دهند. کافی است تمراریو (Temerario) را با خودرویی که جایگزین آن شده، یعنی هوراکان (Huracan)، مقایسه کنید. اختلاف قدرت به‌تنهایی چشمگیر است؛ تمراریو با موتور جدید V8 توئین‌توربو ۴.۰ لیتری و سه موتور الکتریکی مجموعاً ۹۰۷ اسب‌بخار تولید می‌کند، در حالی که قدرتمندترین نسخه‌های هوراکان با موتور V10 تنها به ۶۳۱ اسب‌بخار می‌رسیدند. اما این پرسش مطرح می‌شود که آیا تمراریو می‌تواند به محبوبیت هوراکان، پرفروش‌ترین سوپراسپرت تاریخ لامبورگینی، دست یابد؟

روون موهر (Rouven Mohr)، مدیر ارشد فنی لامبورگینی، پاسخ مثبت می‌دهد و می‌گوید: «تمراریو خودرویی بسیار پخته‌تر است. سطح عملکردی دارد که پیش‌تر هرگز امکان‌پذیر نبود. این مدل در سطحی متفاوت قرار گرفته و حتی رانندگی با آن لذت بیشتری دارد.» تمراریو نخستین سوپراسپرت لامبورگینی است که به حالت دریفت مجهز شده است. با فشردن دکمه‌ای روی فرمان، خودرو آماده اجرای دریفت می‌شود. این مدل با تایرهای پوتنزا اسپرت که به‌طور مشترک با بریجستون (Bridgestone) توسعه یافته‌اند، به‌راحتی در پیست به‌صورت عرضی حرکت می‌کند، گویی روی یخ در حال لغزش است.

موهر توضیح می‌دهد که سیستم هیبریدی تمراریو کاملاً جدید است و هیچ بخشی از قوای محرکه هوراکان به آن منتقل نشده. این مدل از طراحی Hot V استفاده می‌کند؛ جایی که توربوشارژرها داخل زاویه V موتور قرار می‌گیرند و نسبت به حالت Cold V سریع‌تر وارد مدار می‌شوند. در Cold V توربوها دورتر از منبع حرارت هستند و حداکثر تا ۷۵۰۰ دور در دقیقه کار می‌کنند، اما Hot V با مسیر کوتاه‌تر گازهای خروجی باعث کاهش لگ توربو و افزایش کارایی می‌شود.

لامبورگینی اعلام کرده که تمراریو نخستین موتور سوپراسپرت تولیدی است که به ۱۰ هزار دور در دقیقه می‌رسد؛ رقمی که معمولاً فقط در موتورهای مسابقه‌ای دیده می‌شود. حتی فراری 12Cilindri با موتور V12 غیرهیبریدی تنها به ۹۵۰۰ دور می‌رسد. برای رسیدن به این عملکرد، مهندسان لامبورگینی از صفر شروع کردند و توربوشارژرهای بزرگ‌تری به‌کار بردند تا در دورهای بالا قدرت بیشتری ایجاد شود، در حالی که سه موتور الکتریکی محوری (دو موتور روی چرخ‌های جلو و یکی بین موتور و گیربکس هشت‌سرعته دوکلاچه) لگ توربو را کاهش می‌دهند. این موتورها که توسط شرکت یاسا (YASA) ساخته شده‌اند، ۵۰ درصد سبک‌تر و ۲۰ درصد باریک‌تر از موتورهای شعاعی معمولی هستند و توان زیادی را در ابعاد کوچک ارائه می‌دهند.

موهر می‌گوید هنگام اولین رانندگی با تمراریو مجبور شده سبک رانندگی خود را تغییر دهد، چون این خودرو ترکیبی از رفتار موتورهای تنفس طبیعی و توربو را ارائه می‌دهد؛ یعنی هم در دورهای پایین گشتاور بالایی دارد و هم در دورهای بالا قدرتی خطی و نفس‌گیر تولید می‌کند. او تأکید می‌کند بازه ۶۰۰۰ تا ۱۰ هزار دور تجربه‌ای کم‌نظیر است و تنها موتورهای پایه فرمول ۱ رفتاری مشابه دارند.

به گفته او، تمراریو منحنی توان بی‌پایانی دارد و ابتدا ناخودآگاه در ۶۰۰۰ دور تعویض دنده می‌کرد، اما بعد فهمید باید روی پدال بماند تا قدرت واقعی خودرو را حس کند. او یادآور می‌شود که موتورهای تنفس طبیعی کمی در جهان به ۱۰ هزار دور می‌رسند و در میان موتورهای توربو تنها نمونه قابل مقایسه، موتورهای فرمول ۱ است.

موهر همچنین تأکید می‌کند شخصیت تمراریو کاملاً متفاوت از ریووئلتا (Revuelto) است. ریووئلتا با موتور V12 تنفس طبیعی ۶.۵ لیتری و سه موتور الکتریکی، پرچمدار گران‌قیمت برند است، اما تمراریو برای استفاده روزمره طراحی شده و بدنه، آیرودینامیک و موتور آن برای تجربه‌ای راحت‌تر و سرگرم‌کننده‌تر تنظیم شده‌اند.

برای نخستین بار در تاریخ لامبورگینی، حالت دریفت واقعی به‌صورت کارخانه‌ای به تمراریو اضافه شده است. راننده می‌تواند از طریق دکمه فرمان بین سه سطح دریفت انتخاب کند. سطح ۱ امکان اوراستیر (Oversteer) با زاویه محدود را فراهم می‌کند. سطح ۲ زاویه دریفت را تا ۳۰ درجه افزایش می‌دهد و سطح ۳ آن را به ۴۰ درجه می‌رساند. موهر توضیح می‌دهد: «شاید بگویید سایر خودروسازان چنین قابلیتی داشته‌اند، اما ما آن را به شیوه‌ای متفاوت اجرا کرده‌ایم. ما از ترمز استفاده نمی‌کنیم، بلکه با تقسیم گشتاور در محور جلو کنترل را به‌دست می‌گیریم و همین حس طبیعی‌تری ایجاد می‌کند.»

تمام این ویژگی‌ها تجربه‌ای درخور نام لامبورگینی خلق کرده‌اند. اگر آینده سوپراسپرت‌های هیبریدی چنین باشد، باید گفت دوران تازه‌ای آغاز شده است.