- دسته بندی : اخبار تکنولوژی ، انسان ، سلامت ، سلامت،پزشکی،زیست
- بازدید : 2 بار
- 0 دیدگاه
اطلاعات موجود درباره پیامدهای بلندمدت خالکوبی بر سلامت انسان همچنان اندک است، اما نتایج چند پژوهش تازه نشان میدهد که این شیوه هنری میتواند موجب التهاب طولانیمدت در بدن شود.
مطابق پژوهشی که بر روی موشها انجام شده است، جوهر خالکوبی در گرههای لنفاوی تجمع پیدا میکند و با ایجاد اختلال در عملکرد سیستم ایمنی، موجب تغییرات ماندگار در سازوکارهای دفاعی بدن میشود. در این مطالعه، موشهایی که خالکوبی شده بودند، التهاب مزمن در گرههای لنفاوی خود نشان دادند. این گرهها، با ذرات جوهر رنگین شده بودند و واکنش پادتن آنها به واکسنها نیز دستخوش تغییر شد. گرههای لنفاوی کسانی نیز که از افراد دارای خالکوبی نمونهبرداری شده بود، حتی سالها پس از انجام خالکوبی، نشانههای مشابهی از التهاب و تغییر رنگ را نشان میداد.
این نتایج، احتمال ارتباط میان خالکوبی و افزایش خطر ابتلا به بیماریها را مطرح میکند و بیانگر نیاز به انجام تحقیقات بیشتر است. این نکته را سانتیاگو گونزالس از دانشگاه لوگانو در سوئیس مطرح میکند.
او با اشاره به این موضوع میگوید که طی فرآیند خالکوبی، جوهر مستقیما وارد بدن میشود و موضوع صرفا یک تغییر ظاهری در سطح پوست نیست، بلکه پیامدهایی در دستگاه ایمنی ایجاد میگردد. گونزالس توضیح میدهد که التهاب مزمن در درازمدت میتواند موجب فرسودگی سیستم ایمنی شود و این امر احتمال بروز عفونتها یا برخی سرطانها را افزایش میدهد. از این رو، پرسشهای بسیاری وجود دارد که نیازمند بررسی بیشتر هستند.
خالکوبی در سالهای اخیر در سراسر جهان به یک روند گسترده تبدیل شده است. اکنون میان ۳۰ تا ۴۰ درصد افراد در اروپا و ایالات متحده دستکم یک خالکوبی دارند. اگرچه گونزالس خود خالکوبی ندارد، اما ارزش هنری آن را درک میکند و آن را از نظر زیباییشناختی جذاب میداند. با این حال، اطلاعات علمی درباره اثرات بلندمدت خالکوبی، بهویژه پیامدهای آن بر سیستم ایمنی، همچنان محدود است.
گونزالس میگوید او و همکارانش زمانی متوجه موضوع شدند که در جریان یک پروژه جداگانه درباره التهاب در موشها، مشاهده کردند حیواناتی که برای شناسایی دارای خالکوبی کوچک شده بودند، واکنشهای التهابی شدید و غیرمنتظره نشان دادند. همین موضوع سبب شد که آنها بررسیهای دقیقتری انجام دهند.
پژوهشگران با استفاده از جوهرهای تجاری استاندارد در رنگهای مشکی، قرمز و سبز، بخشی به مساحت ۲۵ میلیمتر مربع از پوست پای عقب چندین موش را خالکوبی کردند. آنها با کمک تجهیزات تصویربرداری پیشرفته مشاهده کردند که جوهر از طریق عروق لنفاوی به سرعت، و در بسیاری موارد طی چند دقیقه، به سوی گرههای لنفاوی نزدیک حرکت میکند.
در آنجا، ماکروفاژها که از مهمترین سلولهای ایمنی برای پاکسازی بقایا، عوامل بیماریزا و سلولهای مرده هستند، ذرات جوهر را جذب کرده و باعث رنگ گرفتن گرهها و ایجاد التهاب حاد میشوند. حدود ۲۴ ساعت بعد، این ماکروفاژها میمیرند و جوهر را آزاد میکنند؛ سپس ماکروفاژهای دیگر آن را جذب کرده و همین چرخه مرگ و جذب جوهر بارها تکرار میشود. این روند سبب ایجاد التهابی مزمن و چشمگیر میشود که مدتها پس از بهبود محل خالکوبی ادامه مییابد.
گونزالس میگوید که پس از پایان آزمایش و با گذشت دو ماه از زمان خالکوبی، میزان شاخصهای التهابی در گرههای لنفاوی موشهای خالکوبیشده همچنان تا پنج برابر بیش از حد طبیعی بود.
برای بررسی تأثیر این التهاب بر عملکرد سیستم ایمنی، پژوهشگران واکسنها را به طور مستقیم در محل پوست خالکوبیشده تزریق کردند. واکنش پادتنی موشهای خالکوبیشده به واکسن mRNA کووید-۱۹ ضعیفتر از موشهای گروه کنترل بود، اما واکنش آنها به واکسن آنفلوآنزا قویتر شد.
بررسیهای بیشتر نشان داد که ماکروفاژهای گره لنفاوی در موشهای خالکوبیشده چنان از جوهر پر شدهاند که مقدار کمتری از واکسن کووید-۱۹ را جذب میکنند؛ واکسنی که برای فعالشدن نیازمند پردازش توسط ماکروفاژهاست. در مقابل، واکسن پروتئینمحور آنفلوآنزا با افزایش التهاب، واکنش پادتنی بیشتری ایجاد کرده که شاید دلیل آن افزایش سلولهای ایمنی فراخواندهشده به محل خالکوبی باشد. گونزالس میگوید که پاسخ ایمنی ممکن است به نوع واکسن بستگی داشته باشد.
در گام بعد، پژوهشگران مجموعهای محدود از نمونهبرداریهای گره لنفاوی در انسانهایی را بررسی کردند که در نواحی نزدیک به گرهها خالکوبی داشتهاند. حتی دو سال پس از خالکوبی، این گرهها همچنان حاوی ذرات رنگ بودند و ماکروفاژهای موجود در آنها همان الگوی مشاهدهشده در موشها را نشان میدادند. به گفته گونزالس، گرههای لنفاوی این افراد کاملا از جوهر پر شده بود.
او اضافه کرد که این جوهر احتمالا تا پایان عمر در گرههای لنفاوی باقی خواهد ماند، حتی اگر فرد اقدام به پاککردن خالکوبی خود روی پوست کند؛ زیرا حذف جوهر از پوست ممکن است، اما حذف آن از گرههای لنفاوی امکانپذیر نیست.
کریستل نیلسن از دانشگاه لوند در سوئد میگوید این یافتهها دیدگاه مهمی درباره ارتباط احتمالی میان خالکوبی و دستگاه ایمنی ارائه میدهد. او و همکارانش در ماه گذشته تحقیقی منتشر کردند که افزایش خطر ملانوم را در افراد دارای خالکوبی گزارش میداد. نیلسن توضیح میدهد که یکی از فرضیههای آنها نقش التهاب در گرههای لنفاوی بود و نتایج این پژوهش جدید شواهد قانعکنندهای در تأیید این فرضیه ارائه میکند. او این مطالعه را گامی مهم در فهم ارتباط میان خالکوبی و بیماریها میداند.
مایکل جیولبوداگیان از موسسه فدرال ارزیابی خطر آلمان در برلین نیز معتقد است این پژوهش تصویری دقیقتر از نحوه تعامل رنگدانههای خالکوبی با سیستم ایمنی ارائه میدهد. با این حال تأکید میکند که نتایج حاصل از موشها لزوما قابل تعمیم کامل به انسان نیست؛ بهویژه با در نظر گرفتن تفاوتهای قابل توجه میان پوست انسان و موش. او میگوید اهمیت این موضوع برای سلامت انسان، بهخصوص پس از بهبودی کامل زخم، نیازمند بررسیهای گستردهتر است.
