در جریان کاوش‌های باستان‌شناسی در ویرانه‌های باستانی شهر بونونیا (Bononia) در شمال‌غربی بلغارستان، یک حلقه ازدواج رومی از جنس طلا کشف شد. این حلقه که وزنی نزدیک به ۲۳ گرم دارد، با شیارهای موازی در دو طرف و تصویری از یک زوج در مرکز خود تزئین شده است. این یافته ارزشمند می‌تواند اطلاعات تازه‌ای درباره آیین‌های ازدواج رومیان در این منطقه ارائه دهد.

این حلقه ازدواج رومی در عمق حدود ۲۰ فوتی زمین و در لایه‌ای باستانی کشف شد؛ لایه‌ای که بر اساس بررسی‌های علمی به اواخر قرن دوم یا اوایل قرن سوم میلادی تعلق دارد. اهمیت این کشف در آن است که چنین آثار نادری می‌توانند پنجره‌ای تازه به سوی شناخت دقیق‌تر سنت‌های اجتماعی، آیین‌های فرهنگی و حتی باورهای روزمره رومیان در این بخش از امپراتوری بگشایند و نشان دهند که چگونه زندگی خصوصی و نمادهای وفاداری زناشویی در مناطق دورافتاده نیز رواج داشته است.

شهر باستانی بونونیا (Bononia) که در قرن نخست میلادی به‌عنوان یک دژ نظامی بنا شد، امروز پس از گذشت نزدیک به دو هزار سال همچنان رازهای فراوانی در دل خود دارد. این شهر اکنون یازدهمین سال متوالی کاوش‌های باستان‌شناسی را پشت سر گذاشته است. با پایان فصل کاری و آغاز زمستان، فعالیت‌ها به‌طور موقت متوقف گردیده و برنامه‌ریزی شده است که تیم باستان‌شناسی در سال آینده دوباره به این منطقه بازگردد تا پرده‌های بیشتری از تاریخ این شهر مستحکم کنار زده شود و یافته‌های تازه‌ای در اختیار پژوهشگران قرار گیرد.

این حلقه در آخرین روز فصل کاوش توسط تیم باستان‌شناسی کشف شد؛ بر اساس لایه باستانی، جنس حلقه از طلای خالص بوده و وزن آن ۲۳.۶۳ گرم اندازه‌گیری شده است؛ وزنی قابل‌توجه که نشان می‌دهد این حلقه احتمالاً به فردی ثروتمند یا خانواده‌ای صاحب‌نفوذ تعلق داشته است.

در مرکز حلقه به‌جای سنگ‌های قیمتی، تصویری ظریف و حکاکی‌شده از یک زوج دیده می‌شود؛ تصویری که به‌عنوان نمادی از پیوند زناشویی و وفاداری طراحی شده است. بدنه حلقه نیز با شیارهای موازی در دو طرف تزئین شده و بخش بیضی‌شکل مرکزی با دقت و مهارت به بدنه اصلی جوش داده شده است. باستان‌شناسان بر این باورند که این حلقه احتمالاً به‌طور محلی ساخته شده و منشأ آن شهر راتیاریا (Ratiaria) بوده است؛ شهری که امروزه با نام روستای آرچار (Archar) شناخته می‌شود.

مدیر کاوش‌ها، زدراوکو دیمیتروف (Zdravko Dimitrov)، این کشف را «حلقه وفاداری زناشویی» توصیف کرد؛ حلقه‌ای که یکی از اعضای زوج تازه ازدواج‌کرده به دیگری هدیه می‌داده است. چنین حلقه‌هایی در سراسر امپراتوری روم به‌عنوان نماد وفاداری و پیوند زناشویی مورد استفاده قرار می‌گرفتند و نشان‌دهنده اهمیت این سنت در فرهنگ رومیان بودند.

بیشتر تلویزیون‌های جدید سه یا چهار پورت HDMI دارند که از نظر ظاهری کاملاً شبیه یکدیگرند. همه آن‌ها یک فرم دارند و با همان کابل HDMI کار می‌کنند، اما این شباهت به معنای آن نیست که همگی از یک سطح قابلیت‌ برخوردار باشند. اگر دستگاه خود را به پورت نامناسب متصل کنید، ممکن است کنسول PS5 شما به‌جای عملکرد کامل، تنها روی ۶۰ هرتز اجرا شود، ساندبارتان هیچ صدایی پخش نکند، یا کامپیوتر شما نتواند خروجی با نرخ نوسازی بالا ارائه دهد.

خبر خوب این است که تشخیص قابلیت‌های هر پورت HDMI کار دشواری نیست؛ تنها کافی است بدانید هر پورت برای چه نوع دستگاهی طراحی شده است.

توضیح انواع پورت‌های HDMI

تمام پورت‌های HDMI قابلیت انتقال تصویر و صدا را دارند، اما هرکدام پهنای باند متفاوتی ارائه می‌دهند؛ تفاوتی که تعیین می‌کند هر پورت برای چه نوع دستگاهی مناسب‌تر است. اگر دستگاه خود را به پورت نادرست متصل کنید، آسیبی به آن وارد نمی‌شود، اما از حداکثر کارایی و عملکردش بهره نخواهید برد.

برای نمونه، HDMI 2.0 از وضوح 4K با نرخ ۶۰ هرتز، HDR و قابلیت ARC پشتیبانی می‌کند و به همین دلیل برای پخش‌کننده‌های استریم و گیرنده‌های دیجیتال انتخاب مناسبی است. در مقابل، HDMI 2.1 توانایی ارائه 4K با نرخ ۱۲۰ هرتز یا 8K با ۶۰ هرتز را دارد، از قابلیت‌هایی مانند VRR و ALLM پشتیبانی می‌کند و همچنین مجهز به eARC است؛ ویژگی‌هایی که آن را به گزینه‌ای ایده‌آل برای کنسول‌های نسل جدید مانند PS5 تبدیل می‌کند. علاوه بر این، HDMI 2.1 در برخی شرایط و با استفاده از فناوری DSC می‌تواند حتی به نرخ 4K با ۲۴۰ هرتز نیز برسد.

علاوه بر این موارد، معمولاً یک پورت اختصاصی ARC/eARC نیز روی تلویزیون وجود دارد که از نظر ظاهری با سایر پورت‌ها تفاوتی ندارد، اما وظیفه‌ آن بازگرداندن صدا به ساندبار یا گیرنده AV است. ARC توانایی انتقال صدای Dolby Digital 5.1 را دارد، در حالی که eARC از فرمت‌های فشرده‌نشده و پیشرفته‌تری مانند Dolby Atmos و DTS:X پشتیبانی می‌کند.

چطور پورت‌های HDMI را از هم تشخیص دهیم؟

احتمالاً پشت تلویزیون شما نام هر پورت درج شده است. معمولاً پورت‌ها با شماره‌هایی مانند HDMI 1، HDMI 2، HDMI 3 و … مشخص می‌شوند و در کنار یکی از آن‌ها عبارت ARC یا eARC دیده می‌شود.

برخی تولیدکنندگان توضیحاتی را زیر پورت‌ها درج می‌کنند. یک پورت HDMI 2.1 ممکن است با عباراتی مانند 4K120، VRR، Game یا Enhanced مشخص شده باشد، یا حتی رزولوشن و نرخ نوسازی دقیق آن نوشته شده باشد. اگر پورت هیچ توضیحی نداشت، آن را HDMI 2.0 در نظر بگیرید، به استثنای پورتی که کنار آن ARC درج شده است.

توصیه می‌کنم ابتدا توضیحات کنار پورت‌ها را بررسی کنید و در صورت نیاز، دفترچه راهنمای تلویزیون را هم مطالعه کنید. تقریباً تمام تلویزیون‌های عرضه‌شده در ۲۰ سال اخیر پورت HDMI و ARC دارند، و از حدود سال ۲۰۱۷ به بعد، HDMI 2.1 و eARC نیز در مدل‌های جدید رایج شده‌اند.

از کدام پورت HDMI باید استفاده کنم؟

فرض کنید می‌خواهید دستگاهی مانند ساندبار، کامپیوتر، پخش‌کننده Blu-ray یا هر وسیله دیگری را به تلویزیون متصل کنید. ابتدا پشت تلویزیون را بررسی کنید تا مشخص شود کدام پورت‌ها HDMI 2.0 هستند، کدام HDMI 2.1 و کدام یک از آن‌ها ARC یا eARC پشتیبانی می‌کند. اگر روی پورت‌ها هیچ توضیحی درج نشده باشد، دفترچه راهنمای تلویزیون می‌تواند راهنمای خوبی باشد.

پس از مشخص شدن قابلیت‌های هر پورت، می‌توانید هر دستگاه را به پورت مناسب خود متصل کنید. برای این کار می‌توانید از راهنمای زیر استفاده کنید.

دستگاهپورت پیشنهادیدلیلساندبار / ساب‌ووفر / گیرنده سینمای خانگیپورت ARC یا eARCبرای بازگرداندن صدا از تلویزیون به سیستم صوتی. ضروری برای پخش Dolby Atmos.Apple TV 4K (اگر با HomePod استفاده می‌شود)پورت eARCبرای هدایت صدای تلویزیون به HomePod‌ها لازم است.کنسول‌های بازی (PS5، Xbox Series X) / کامپیوتر گیمینگHDMI 2.1پورت با پهنای باند بالا برای 4K120، VRR، ALLM و تجربه بازی با کمترین تأخیر لازم است.کامپیوترهر پورت HDMIاما HDMI 2.1 برای خروجی با نرخ نوسازی بالا و پشتیبانی از VRR توصیه می‌شود.دستگاه‌های استریم (Roku، Fire TV، Chromecast، Apple TV بدون استفاده از HomePod)هر پورت HDMIپخش‌کننده‌های 4K به پهنای باند استاندارد نیاز دارند و HDMI 2.1 ضروری نیست.پخش‌کننده Blu-ray / UHDهر پورت HDMIبرای پخش 4K60 HDR استاندارد کافی است و نیاز به HDMI 2.1 ندارد.

آیا یک الگوی رایج برای چینش پورت‌ها وجود دارد؟

بله، بیشتر تلویزیون‌ها سه یا چهار پورت HDMI دارند که معمولاً طبق یک الگوی رایج چیده شده‌اند، اما همچنان بهتر است پورت‌ها را بررسی کنید تا از قابلیت‌های آن‌ها مطمئن شوید.

برای مثال، مدل‌های قدیمی‌تر سامسونگ معمولاً تنها یک پورت HDMI 2.1 دارند (که اغلب با عنوان HDMI 3 یا ۴ مشخص شده است)، در حالی که مدل‌های جدید چند پورت ۲.۱ ارائه می‌کنند.

در تلویزیون‌های LG، به‌ویژه OLEDهای جدید، معمولاً چند پورت HDMI 2.1 وجود دارد. سونی معمولاً پورت‌های HDMI 3 و HDMI 4 را به HDMI 2.1 اختصاص می‌دهد. TCL پشتیبانی ۲.۱ را به مدل‌های میان‌رده و بالارده محدود کرده است؛ پاناسونیک و هایسنس نیز همین‌طور (سری U7 و U8 دو پورت ۲.۱ دارند). ویزیو نیز پورت‌های ۲.۱ را در مدل‌های بالارده مانند سری P و OLED قرار داده است.

فیلیپس در OLEDهای جدید خود دو تا چهار پورت ۲.۱ ارائه می‌دهد، در حالی که بیشتر پورت‌های شارپ استاندارد و از نوع HDMI معمولی هستند.

ترکیب رایج معمولاً این‌گونه است:

HDMI 1: استیک استریم یا پخش‌کننده Blu-rayHDMI 2 (معمولاً HDMI 2.1): کنسول بازیHDMI 3 (معمولاً HDMI 2.1 یا ARC/eARC): ساندبارHDMI 4 (معمولاً HDMI 2.1): یک دستگاه جانبی یا کامپیوتر

اگر تلویزیون شما فقط یک پورت HDMI 2.1 دارد، آن را به دستگاه اصلی بازی متصل کنید.

طبق یک افشاگری جدید در ویبو، اپل ممکن است سال آینده میلادی با سری آیفون ۱۸، بالاخره Face ID زیر نمایشگر را معرفی کند. افشاگر Smart Pikachu مدعی شده که شرکت اپل در حال آزمایش سیستمی است که از شیشه میکرو شفاف ترکیبی استفاده می‌کند تا حسگرهای مادون قرمز TrueDepth بتوانند از طریق نمایشگر بدون اعوجاج عمل کنند. این افشاگر همچنین می‌گوید که اپل قبلاً تامین‌کنندگان خود را برای تسریع آماده‌سازی‌ها مطلع کرده و این موضوع حاکی از آن است که Face ID زیر نمایشگر که مدت‌ها انتظارش می‌رفت، ممکن است به واقعیت نزدیک‌تر شده باشد.

افشاگری جدید ادعا می‌کند اپل در حال آزمایش Face ID زیر نمایشگر برای آیفون ۱۸ بوده و حقیقتاً این می‌تواند فوق‌العاده باشد. آنها در حال آزمایش مخفی کردن حسگرهای Face ID زیر یک پنل شیشه میکرو شفاف هستند و سرانجام به سمت یک نمایشگر بدون بریدگی و جذاب‌تر حرکت می‌کنند.

هرچند آخرین گزارش‌ها اشاره دارند که اپل ممکن است Face ID زیر نمایشگر را با سری آیفون ۱۸ معرفی کند، اما مشخص نمی‌کنند کدام مدل‌ها این ارتقا را دریافت خواهند کرد. این فناوری در صورت پیاده‌سازی، می‌تواند به طور قابل توجهی Dynamic Island را کوچک کند و ممکن است تنها یک برش ظریف برای دوربین جلویی مشابه بسیاری از گوشی‌های اندرویدی باقی بماند. گزارش‌های پیشین ادعا می‌کردند که آیفون ۱۸ پرو ممکن است Dynamic Island را به طور کامل حذف کند، هرچند افشاگری‌های متناقض هنوز پیش‌بینی می‌کنند که بخش کوچک‌تری احتمالا باقی بماند و حذف کامل صورت نگیرد.

از طرفی، چندین تحلیلگر نیز نظراتی داده‌اند و به ابهام‌ها افزوده‌اند. راس یانگ معتقد است آیفون ۱۸ پرو می‌تواند Face ID زیر نمایشگر را اتخاذ کند و در عین حال Dynamic Island کوچک‌تری داشته باشد. در مقابل، مارک گورمن از بلومبرگ پیشنهاد می‌دهد که اپل ممکن است به جای تعبیه کامل Face ID زیر نمایشگر، از Dynamic Island باریک‌تر استفاده کند. این پیش‌بینی‌های متفاوت نشان می‌دهند که اپل ممکن است هنوز چند مسیر طراحی را آزمایش کند.

در خصوص زمان‌بندی رونمایی، انتظار می‌رود اپل به طور رسمی سری آیفون ۱۸ را در سپتامبر سال آینده میلادی معرفی کند. با این حال، برخی مدل‌ها ممکن است تا ۲۰۲۷ به تعویق بیفتند و احتمالاً همزمان با معرفی جانشین آیفون ایر عرضه شوند. سری آیفون ۱۸ پرو ممکن است همزمان با اولین آیفون تاشوی اپل معرفی شود و شایعه شده که مجهز به تراشه قدرتمند A20 با فرآیند ۲ نانومتری، بهبود بهره‌وری باتری و مودم داخلی C2 اپل خواهد بود و احتمالاً پشتیبانی از مودم کوالکام برای سری پرو را خاتمه خواهد داد.

قبل از ورود خانواده آیفون ۱۸، گزارش شده که اپل در حال آماده‌سازی برای معرفی آیفون 17e در اوایل سال ۲۰۲۶ است.‌ انتظار می‌رود این دستگاه ارزان‌ترین آیفونی باشد که از Apple Intelligence پشتیبانی می‌کند و پیش از چرخه بزرگ بعدی پرچمداران اپل، گزینه‌ای آماده برای هوش مصنوعی در اختیار کاربران قرار می‌دهد.

شرکت تسلا در تعطیلات آخر هفته، همزمان با برگزاری نمایشگاه بین‌المللی Art Basel Miami Beach در ایالت فلوریدا، یک رویداد ویژه با عنوان آینده خودران‌سازی برگزار کرد. در این برنامه، نمونه اولیه سایبرکب و ربات‌های اپتیموس به نمایش گذاشته شدند. با این حال، ویدیویی از سقوط یک ربات اپتیموس در این رویداد به سرعت در شبکه‌های اجتماعی پخش شد و توجه مخاطبین را به خود جلب کرد.

این ویدیو که ظاهرا نخستین‌بار در انجمن teslamotors ردیت منتشر شده، ربات اپتیموس را در حالی نشان می‌دهد که تعدادی بطری آب روی یک میز را واژگون می‌سازدد و سپس دستان خود را به سمت بالا می‌برد. حرکت بازوهای ربات دقیقا مشابه رفتاری است که یک انسان هنگام برداشتن هدست واقعیت مجازی انجام می‌دهد. لحظاتی بعد، بازوها سریع پایین می‌آیند و یکی از آن‌ها به یک بطری برخورد می‌کند، بطری منفجر می‌شود و آب به اطراف می‌پاشد. پس از این لحظه، ربات بی‌حرکت می‌شود و به سمت عقب سقوط می‌کند.

اما چرا این اتفاق افتاد؟ بسیاری از کاربران حدس می‌زنند شخصی خارج از دید عموم در حال کنترل ربات بوده و پیش از قطع ارتباط، هدست خود را برداشته است. این شاید محتمل‌ترین سناریو باشد.

این روش کنترل ربات که از دهه ۱۹۴۰ وجود دارد، تله‌اوپریشن یا کنترل از راه دور نامیده می‌شود. در گذشته به چنین سامانه‌ای والدو نیز گفته می‌شد. والت دیزنی برای ساخت بخش‌هایی از جاذبه Carousel of Progress در نمایشگاه جهانی نیویورک در سال ۱۹۶۴ از فناوری مشابهی استفاده کرده بود.

بدیهی است که دیزنی و مهندسانش هدست‌های واقعیت مجازی مدرن را در اختیار نداشتند، اما ماهیت فناوری یکسان بود: فردی که دیده نمی‌شود، حرکاتی را انجام می‌دهد و ربات آن حرکات را به‌طور لحظه‌ای تکرار می‌کند.

در یکی دیگر از ویدیوهای رویداد میامی، ربات اپتیموس در حال ارائه آب به مهمانان دیده می‌شود. فیلم‌بردار پس از گرفتن بطری، آن را به ربات بازمی‌گرداند تا شاید ربات آن را روی میز بگذارد و حرکات بیشتری انجام دهد. اما اپتیموس ابتدا تمایلی به گذاشتن بطری ندارد. دلیل این رفتار روشن نیست، اما ممکن است همان مشکل ویدیوی پربازدید باشد: فرد کنترل‌کننده قادر نیست بخش پایینی میدان دید ربات را دقیق ببیند و احتمال برخورد با اجسام وجود دارد.

ایلان ماسک آینده تسلا را بر پایه هوش مصنوعی و ربات‌های انسان‌نما بنا کرده است. او حتی ادعا کرده بود این ربات‌ها در آینده از کودکان شما مراقبت خواهند کرد. اما اکنون که نزدیک دو سال از ویدیوی ساختگی تا کردن لباس گذشته و اپتیموس حتی قادر نیست یک بطری آب را بدون کمک انسانی ارائه کند، پرسش بزرگی مطرح می‌شود: این پروژه چه زمانی به مرحله واقعی خواهد رسید؟

برند واربی پارکر روز دوشنبه اعلام کرد که عینک هوشمند مجهز به هوش مصنوعی این شرکت که با همکاری گوگل ساخته شده است، در سال ۲۰۲۶ عرضه خواهد شد. این اقدام، چالشی بزرگ برای اپل و متا خواهد بود.

گوگل با ساخت عینک‌های هوشمند سبک و مجهز به هوش مصنوعی، یک حرکت جاه‌طلبانه دیگر در حوزه واقعیت افزوده شروع کرده است. همکاری این شرکت با برند واربی پارکر که در جریان نمایشگاه The Android Show | XR Edition اعلام گردید، واضح‌ترین نشانه‌ای است که ثابت می‌کند گوگل قصد دارد وارد بازاری شود که توسط متا و اپل قبضه شده است. این همچنین اولین باری است که هر دو شرکت به زمان‌بندی عرضه متعهد شده‌اند و سال ۲۰۲۶ را به عنوان سال رونمایی اولین دستگاه تعیین کرده‌اند.

این همکاری ابتدا اوایل سال جاری افشا شد، اما تا کنون هیچ یک از دو شرکت زمان دقیق ورود عینک‌ها به بازار را تأیید نکرده بودند. این اقدام در شرایطی انجام می‌شود که رقابت در حوزه رایانش گجت‌های پوشیدنی شدت گرفته است. متا توسعه هدست‌های واقعیت ترکیبی کوئست و عینک‌های هوشمند ری-بن را تسریع کرده، در حالی که اپل هدست پریمیوم ویژن پرو را معرفی کرده و در حوزه رایانش فضایی پیشرفته جایگاهی برای خود ایجاد کرده است.

رقبا جایگاه خود را ارتقا می‌دهند

گوگل که پس از کنار گذاشتن پروژه اولیه Glass تقریباً یک دهه از فضای مصرفی عینک‌های هوشمند فاصله داشت، اکنون ادغام هوش مصنوعی را به عنوان دستاوردی می‌بیند که می‌تواند عینک‌های هوشمند را به جریان اصلی تبدیل کند.

این شرکت به شدت روی همکاری‌های دوجانبه تکیه دارد، از جمله با سامسونگ و برند لوکس عینک Gentle Monster، تا فناوری را با سبک زندگی روزمره ترکیب کند. شرکت واربی پارکر می‌گوید هدف ایجاد عینکی است که مردم واقعاً بخواهند تمام روز آن را بپوشند.

این برند، دستگاه آینده خود را سبک و مجهز به هوش مصنوعی توصیف کرده اما هیچ جزئیاتی درباره قیمت، عمر باتری یا شیوه توزیع ارائه نکرده است. اعلامیه گوگل، اطلاعات بیشتری ارائه می‌دهد. این شرکت می‌گوید ابتکار جدید در دو دسته عینک نسل بعد قرار می‌گیرد: عینک‌های هوش مصنوعی که به عنوان دستیارهای هوشمند بدون صفحه نمایش با بلندگو، میکروفون و دوربین عمل می‌کنند؛ و عینک‌های نمایشگر هوش مصنوعی که دارای صفحه‌نمایش داخل عدسی هستند و دسترسی خصوصی و بدون دخالت دست به مسیریابی، ترجمه‌ها و سایر اطلاعات لحظه‌ای فراهم می‌کنند.

عینک‌های هوش مصنوعی روزمره

در قلب این پلتفرم، مدل هوش مصنوعی جمینی گوگل قرار دارد که از طریق اکوسیستم اندروید XR یکپارچه شده است. شرکت‌ها می‌گویند این ویژگی امکان تعامل چندحالتی را فراهم می‌کند؛ به این معنا که عینک‌ها می‌توانند ببینند، بشنوند، زمینه را درک کنند و به صورت طبیعی پاسخ دهند. هدف، پر کردن فاصله بین هدست‌های حجیم و دستگاه‌های پوشیدنی عمومی است و ارائه دستیار هوش مصنوعی که در زندگی روزمره قابل استفاده باشد.

گوگل تأکید کرده که شرکای آن به همان اندازه که به توان محاسباتی اهمیت می‌دهند، به سبک و راحتی نیز توجه دارند. این شرکت در پست وبلاگ خود اعلام کرده که با سامسونگ، Gentle Monster و واربی پارکر همکاری می‌کند تا عینک‌های سبک و شیک بسازد.
این تلاش تازه، همچنین نشان‌دهنده بلندپروازی گسترده‌تر گوگل برای بازپس‌گیری جایگاه خود در صنعتی است که رقبا به سرعت پیشرفت کرده‌اند.

متا، به عنوان نمونه، به طور جدی روی افزایش قابلیت عینک‌های هوشمند ری-بن سرمایه‌گذاری کرده، در حالی که ویژن پرو اپل درهای تجربه‌های پیشرفته رایانش فضایی پرمیوم را باز کرده است. با این حال، رویکرد گوگل مسیر میانه‌ای را دنبال می‌کند. این غول فناوری قصد دارد عینک‌های هوشمند با هوش بالا بسازد بدون آنکه حجم، اصطکاک یا دیده‌شدن هدست‌های XR را همراه داشته باشد.

اگر عرضه در سال ۲۰۲۶ مطابق برنامه پیش برود، می‌تواند جدی‌ترین بازگشت گوگل به حوزه واقعیت افزوده از زمان Glass باشد.

اگرچه تا معرفی آیفون بعدی توسط اپل هنوز تقریباً یک سال دیگر باقی مانده است، اما در همین فاصله زمانی محصولات تازه‌ای در راه هستند که توجه کاربران را جلب خواهند کرد. گزارش‌ها نشان می‌دهد اپل قصد دارد در نیمه نخست سال ۲۰۲۶ چندین دستگاه جدید شامل مک‌بوک، آیپد و یک مدل اقتصادی آیفون را روانه بازار کند. بنابراین شاید بهتر باشد از همین حالا برای خرید این محصولات پس‌انداز کنید. در ادامه نگاهی داریم به محصولاتی که اپل در ماه‌های آینده قرار است ارائه کند.

۱. آیفون 17e

سال گذشته اپل تصمیم گرفت سری آیفون اقتصادی تحت نام SE را با نام e عرضه کند و نخستین مدل این خانواده با نام آیفون 16e معرفی شد. این گوشی در برخی ویژگی‌ها مشخصاتی مشابه پرچمداران داشت اما با قیمتی پایین‌تر وارد بازار شد؛ هرچند همچنان از نظر قیمت به‌اندازه مدل‌های قدیمی SE مقرون‌به‌صرفه نبود. اکنون شایعات نشان می‌دهد اپل قصد دارد عرضه گوشی‌های سری e را به‌صورت سالانه مشابه رویکردی که گوگل در سری پیکسل A دنبال می‌کند، ادامه دهد. بنابراین انتظار می‌رود در نیمه نخست سال ۲۰۲۶ شاهد معرفی آیفون 17e باشیم. افشاگر شناخته‌شده دیجیتال چت استیشن (Digital Chat Station) در شبکه ویبو در ماه آگوست اطلاعاتی درباره این گوشی منتشر کرده بود. طبق این گزارش، آیفون 17e مجهز به نمایشگر ۶.۱ اینچی OLED با نرخ نوسازی ۶۰ هرتز، تراشه نسل جدید A19 و پشتیبانی از قابلیت Dynamic Island خواهد بود. همچنین ارتقاهایی در بخش دوربین پیش‌بینی شده است. این مدل می‌تواند انتخابی مناسب برای کاربرانی باشد که به دنبال تجربه جدیدترین قابلیت‌های نرم‌افزاری آیفون هستند اما نمی‌خواهند هزینه سنگین مدل‌های پرچمدار را پرداخت کنند.

۲. مک‌بوک اقتصادی جدید

یکی از جذاب‌ترین محصولات فهرست اپل، یک مک‌بوک اقتصادی است که طبق گزارش وب‌سایت 9to5Mac قرار است در اوایل سال آینده میلادی معرفی شود. این لپ‌تاپ برخلاف مدل‌های قدرتمند سری M، با تراشه قدیمی‌تر A18 عرضه خواهد شد و قیمت این دستگاه بین ۵۹۹ تا ۶۹۹ دلار تخمین زده شده است که آن را به ارزان‌ترین مک‌بوک تاریخ اپل تبدیل می‌کند؛ چرا که سایر مدل‌های مک‌بوک معمولاً بیش از ۱۰۰۰ دلار قیمت دارند. این محصول می‌تواند ورود اپل به بازار لپ‌تاپ‌های اقتصادی مشابه کروم‌بوک‌ها باشد و برای کاربرانی که به دنبال جایگزینی ارزان‌تر برای مک‌بوک ایر یا پرو هستند، گزینه‌ای بسیار مناسب و کاربردی محسوب شود.

۳. مک‌بوک‌های قدرتمند جدید

بر اساس گزارش مارک گورمن (Mark Gurman) خبرنگار بلومبرگ در خبرنامه Power On، اپل در حال کار روی دو مدل جدید مک‌بوک با قیمت بالاتر است. طبق این گزارش، یک نسخه تازه مک‌بوک ایر با تراشه M5 و همچنین مدل‌های مک‌بوک پرو با تراشه‌های قدرتمندتر M5 پرو و M5 مکس در دست توسعه قرار دارند. این لپ‌تاپ‌ها بدون شک دستگاه‌هایی قدرتمند و توانمند خواهند بود و می‌توانند نیازهای حرفه‌ای کاربران را برآورده کنند، هرچند قیمت آن‌ها بسیار بالاتر از مک‌بوک اقتصادی ۵۹۹ دلاری خواهد بود.

۴. آیپد با تراشه A18

در نهایت، طرفداران آیپد نیز در اوایل سال ۲۰۲۶ منتظر یک مدل تازه خواهند بود. طبق یادداشت تحلیلی جف پو (Jeff Pu) که توسط 9to5Mac منتشر شد، اپل قصد دارد یک آیپد اقتصادی با تراشه A18 معرفی کند. اطلاعات موجود درباره این دستگاه محدود است و به نظر می‌رسد تغییرات بیشتر در بخش سخت‌افزار داخلی و ارتقا مشخصات باشد تا طراحی کلی. تراشه جدید A18 امکان پشتیبانی از قابلیت‌های Apple Intelligence را فراهم خواهد کرد و تجربه کاربری روان‌تر و هوشمندتری ارائه می‌دهد.

این مجموعه محصولات نشان می‌دهد اپل در نیمه نخست سال ۲۰۲۶ برنامه‌ای گسترده برای عرضه دستگاه‌های متنوع از گوشی‌های اقتصادی گرفته تا لپ‌تاپ‌های قدرتمند و آیپدهای جدید دارد. چنین رویکردی می‌تواند جایگاه اپل را در بازارهای مختلف تقویت کند و انتخاب‌های بیشتری پیش روی کاربران قرار دهد، به‌ویژه برای کسانی که به دنبال تنوع در قیمت و امکانات هستند.

جابجایی فایل میان گوشی‌های آیفون و اندروید همیشه برای کاربران کاری دشوار و وقت‌گیر بوده است. اکنون خبرهای تازه نشان می‌دهد که اپل و گوگل در حال همکاری هستند تا این فرآیند را بسیار ساده‌تر کنند. این دو شرکت قصد دارند روشی جدید توسعه دهند که امکان انتقال داده‌ها بین دستگاه‌ها را سریع‌تر و راحت‌تر از گذشته فراهم کند.

این سیستم جدید ابزارهای انتقال داده را مستقیماً در فرآیند راه‌اندازی اولیه دستگاه قرار می‌دهد و دیگر نیازی به نصب اپلیکیشن‌های جداگانه نخواهد بود. به زبان ساده، زمانی که کاربر یک آیفون یا گوشی اندروید تازه را راه‌اندازی می‌کند، گزینه‌ای برای انتقال اطلاعات قدیمی به‌طور مستقیم نمایش داده خواهد شد. نکته مهم‌تر این است که این روش، قابلیت‌های گسترده‌تری نسبت به گذشته خواهد داشت و امکان انتقال داده‌هایی را فراهم می‌کند که پیش‌تر جابجایی آن‌ها امکان‌پذیر نبود.

بر اساس گزارش منتشرشده در وب‌سایت 9to5Google، گوگل اخیراً نسخه آزمایشی اولیه این قابلیت را در Build Android Canary 2512 عرضه کرده است. این بدان معناست که دستگاه‌های پیکسلِ واجد شرایط همین حالا می‌توانند این سیستم جدید را امتحان کنند. در سوی دیگر، انتظار می‌رود اپل نیز همین قابلیت را در نسخه بتای توسعه‌دهندگان iOS 26 ارائه دهد، هرچند هنوز زمان دقیق عرضه عمومی این ویژگی مشخص نشده است.

این همکاری در شرایطی شکل گرفته که هر دو شرکت با فشارهای نظارتی فزاینده در سطح جهانی مواجه هستند. با ساده‌تر کردن فرآیند جابجایی میان دو پلتفرم، اپل و گوگل تلاش دارند تجربه کاربران را بهبود دهند و امکان انتخاب آزادانه‌تر میان آیفون و اندروید را فراهم سازند.

شرکت گوگل اعلام کرده است که سرویس هوش مصنوعی جمینی در آینده نزدیک بدون تبلیغات باقی خواهد ماند. با این حال، این شرکت احتمال اضافه شدن تبلیغات در آینده را به‌طور کامل رد نکرده است. در روزهای اخیر گزارش‌هایی منتشر شده بود که ادعا می‌کرد گوگل قصد دارد تبلیغات را وارد تجربه کاربری جمینی کند، اما این شرکت به‌طور رسمی این خبرها را تکذیب کرده است.

گوگل گزارش تازه‌ای را که ادعا می‌کرد این شرکت در حال آماده‌سازی برای اضافه کردن تبلیغات به جمینی بوده، تکذیب نموده است. طبق گزارش منتشرشده در Adweek، گوگل در حال مذاکره فعال با مشتریان تبلیغاتی برای آوردن تبلیغات به محیط جمینی بوده است. دو مشتری تبلیغاتی به این رسانه گفته‌اند که این جای‌گذاری‌ها برای عرضه در سال ۲۰۲۶ هدف‌گذاری شده‌اند. با این حال، گوگل به‌شدت این ادعاها را رد و اعلام کرده هیچ برنامه‌ای برای پر کردن جمینی با تبلیغات ندارد.

دن تیلور (Dan Taylor)، معاون بخش تبلیغات جهانی گوگل، این گزارش را نادرست خوانده و تأکید کرده که «این خبر بر اساس منابع ناشناس و بی‌اطلاع منتشر شده که ادعاهای نادرست مطرح کرده‌اند.» او در شبکه اجتماعی X اعلام کرد که در اپلیکیشن جمینی هیچ تبلیغی وجود نداشته و شرکت «هیچ برنامه‌ای برای تغییر این وضعیت ندارد.»

انتشار گزارش‌هایی درباره احتمال ورود تبلیغات به جمینی درست در زمانی صورت گرفته که رقیب آن، ChatGPT نیز ظاهراً در حال بررسی همین موضوع است. کدهای تازه کشف‌شده نشان می‌دهند که احتمالاً تبلیغات به ChatGPT اضافه خواهند شد و در این کدها به عباراتی مانند «search ad»، «ad features» و «bazaar content» اشاره شده است.

از سوی دیگر، گوگل پیش‌تر نشان داده که در زمینه آزمایش تبلیغات در محصولات هوش مصنوعی خود محتاط نیست. این شرکت اخیراً تأیید کرده که در حالت هوش مصنوعی جست‌وجوی گوگل (Search AI Mode) تبلیغات آزمایشی نمایش داده می‌شوند؛ جایی که نتایج اسپانسری در کنار پاسخ‌های تولیدشده توسط هوش مصنوعی قرار می‌گیرند.

در حالی که گوگل اعلام کرده فعلاً هیچ برنامه‌ای برای آوردن تبلیغات به جمینی ندارد، اما این احتمال را به‌طور کامل رد نکرده است. از آنجا که تبلیغات بخش عمده درآمد گوگل را تشکیل می‌دهند، تعجب‌آور نخواهد بود اگر این شرکت در آینده امکان نمایش تبلیغات در جمینی را نیز بررسی کند.

سری A6 شرکت اوپو در چین پیش‌تر شامل مدل‌هایی مانند A6 ،A6i، اوپو A6 پرو، A6 GT و A6 مکس بود و اکنون این مجموعه با معرفی مدل تازه A6L گسترده‌تر شده است. این دستگاه جدید با برخورداری از استاندارد مقاومت در برابر آب IP69، نمایشگر بزرگ AMOLED و باتری بادوام ۷۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی توجه‌ها را به خود جلب کرده است. در ادامه نگاهی دقیق و کامل به مشخصات فنی، قابلیت‌ها و قیمت این محصول خواهیم داشت.

مشخصات و قابلیت‌های اوپو A6L

اوپو A6L مجهز به نمایشگر تخت ۶.۸ اینچی از نوع OLED با وضوح FHD، نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز و حداکثر روشنایی ۱۶۰۰ نیت است. برای افزایش مقاومت، سطح نمایشگر با شیشه Crystal Shield پوشیده شده و حاشیه‌های بسیار باریک ۱.۶۸ میلی‌متری جلوه بصری آن را چشمگیرتر کرده است.

قدرت پردازشی این دستگاه توسط تراشه اسنپدراگون ۷ نسل ۳ تأمین می‌شود که همراه با ۱۲ گیگابایت حافظه رم LPDDR4x و ۲۵۶ گیگابایت فضای ذخیره‌سازی UFS 3.1 ارائه می‌شود. انرژی مورد نیاز گوشی از طریق یک باتری ۷۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی تأمین می‌شود که از شارژ سریع سیمی ۸۰ وات پشتیبانی می‌کند. سیستم‌عامل دستگاه ColorOS 15 مبتنی بر اندروید ۱۵ است.

در بخش دوربین، اوپو A6L دارای یک دوربین اصلی ۵۰ مگاپیکسلی مجهز به لرزش‌گیر اپتیکال و یک لنز کمکی ۲ مگاپیکسلی در پشت است. دوربین جلویی نیز یک حسگر ۳۲ مگاپیکسلی برای ثبت عکس‌های سلفی است. ویژگی‌های دیگر این گوشی شامل حسگر اثر انگشت درون‌نمایشگر، بلندگوهای دوگانه، اینترنت 5G، وای‌فای، بلوتوث، GPS، NFC، درگاه USB، بدنه دارای استاندارد IP68/69 و مقاومت در سطح استاندارد نظامی است. ضخامت دستگاه به ۷.۸۶ میلی‌متر می‌رسد و وزن آن حدود ۲۰۴ گرم است.

اوپو A6L نسخه تغییرنام‌ یافته مدل‌های موجود اوپو K13s و اوپو A6 GT/Max محسوب می‌شود. A6L در یک نسخه با ترکیب ۱۲ گیگابایت رم و ۲۵۶ گیگابایت حافظه ذخیره‌سازی عرضه شده و قیمت آن ۱۷۹۹ یوان (حدود ۲۵۵ دلار) است. رنگ‌های قابل انتخاب برای این مدل شامل سفید، صورتی و آبی است. این محصول هم‌اکنون از طریق کانال‌های رسمی در چین قابل خریداری است و خریداران اولیه بسته به منطقه محل خرید، از مزایای ویژه آغاز فروش بهره‌مند می‌شوند.

جلوه‌های ویژه همواره یکی از مهم‌ترین ابزارهای سینما برای خلق تجربه‌ای فراتر از واقعیت بوده است. از ترکیب تصاویر رایانه‌ای گرفته تا استفاده از فناوری‌های نوین فیلم‌برداری، بسیاری از آثار سینمایی توانسته‌اند با نوآوری‌های خود استانداردهای تازه‌ای در این حوزه تعریف کنند. در ادامه به نمونه‌هایی شاخص از فیلم‌هایی می‌پردازیم که با جلوه‌های ویژه خود تاریخ سینما را متحول کردند.

هدف اصلی سینما ایجاد «تعلیق باور» است و فناوری‌های بصری که واقعیت را دگرگون می‌کنند، در این مسیر اهمیت زیادی دارند. نخستین استفاده ثبت‌شده از جلوه‌های ویژه در تاریخ سینما به فیلم ترسناک The Execution of Mary, Queen of Scots ساخته آلفرد کلارک (Alfred Clarke) در سال ۱۸۹۵ بازمی‌گردد؛ جایی که با تکنیک استاپ‌موشن، صحنه‌ای از گردن‌زنی شبیه‌سازی شد. از آن زمان تاکنون، فناوری در سینما راهی طولانی پیموده و در دوران مدرن، بسیاری از فیلم‌ها به دلیل معرفی و اجرای تکنیک‌های نوین جلوه‌های ویژه شهرت یافته‌اند. کارگردانانی مانند جیمز کامرون (James Cameron) با آثاری چون مجموعه ترمیناتور (Terminator) و شخصیت T-1000، استانداردهای تازه‌ای در این حوزه تعریف کرده‌اند. در ادامه به ۱۰ نمونه جلوه ویژه انقلابی در تاریخ سینما می‌پردازیم.

۱۰. فیلم The Wizard of Oz (1939)

فیلم جادوگر شهر اوز (The Wizard of Oz) ساخته ویکتور فلمینگ (Victor Fleming) در سال ۱۹۳۹ یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های بهره‌گیری از الگوی تکنیکالر (Technicolor) به شمار می‌رود. این فناوری پردازش رنگ که در دوران طلایی هالیوود، یعنی دهه‌های ۱۹۳۰ تا ۱۹۵۰، رواج یافت، امکان وارد کردن رنگ‌های واقعی به تصاویر سینمایی در مرحله پس‌تولید را فراهم می‌کرد و به فیلم‌ها جلوه‌ای تازه می‌بخشید. هرچند این اثر نخستین فیلمی نبود که از تکنیکالر استفاده کرد، اما شیوه‌ای که در روایت داستان به کار گرفته شد، آن را به نمونه‌ای منحصر به‌فرد تبدیل کرد. در آغاز فیلم، زمانی که شخصیت دوروتی با بازی جودی گارلند (Judy Garland) در کانزاس حضور دارد، تصاویر به‌طور کامل سیاه‌وسفید نمایش داده می‌شوند. اما به محض ورود او به سرزمین جادویی، قاب‌ها ناگهان با رنگ‌های زنده و درخشان پر می‌شوند. این تغییر ناگهانی نه تنها به لحاظ بصری چشمگیر بود، بلکه در زمان خود تجربه‌ای کاملاً تازه و شگفت‌انگیز برای مخاطبان محسوب می‌شد. همین تضاد میان فضای بی‌رنگ دنیای واقعی و شکوه رنگی دنیای خیالی، به فیلم هویت ویژه‌ای بخشید و آن را به یکی از آثار انقلابی تاریخ سینما بدل کرد.

این بازنمایی ساده اما تأثیرگذار، نشان داد که رنگ می‌تواند فراتر از یک عنصر تزئینی عمل کند و به بخشی جدایی‌ناپذیر از روایت داستان تبدیل شود؛ رویکردی که در آن دوره برای مخاطبان سینما کاملاً نو و حیرت‌انگیز بود.

۹. فیلم ۲۰۰۱: A Space Odyssey (1968)

فیلم حماسی علمی‌تخیلی ۲۰۰۱: ادیسه فضایی (۲۰۰۱: A Space Odyssey) ساخته استنلی کوبریک (Stanley Kubrick) در سال ۱۹۶۸ به‌عنوان یکی از نقاط عطف تاریخ سینما شناخته می‌شود. این اثر نه‌تنها با جلوه‌های بصری خیره‌کننده خود مخاطبان را شگفت‌زده کرد، بلکه با معرفی ساختار روایی غیرخطی، رویکردی تازه و متفاوت را به سینما آورد؛ رویکردی که در آن زمان برای بسیاری از تماشاگران کاملاً نو و غیرمنتظره بود. برای بازآفرینی حس بی‌وزنی در فضا، کوبریک دست به ابتکاری بزرگ زد و یک سانتریفیوژ عظیم به طول ۸۰ متر برای سفینه Discovery طراحی و ساخت. این سازه با چرخش مداوم خود شرایطی ایجاد می‌کرد که بازیگران بتوانند تجربه‌ای نزدیک به ضدجاذبه داشته باشند و صحنه‌ها با واقع‌گرایی بیشتری به تصویر کشیده شوند.

علاوه بر این، فیلم شامل بخش‌هایی با جلوه‌های بصری سورئال و صحنه‌هایی شبیه به توهم‌های روانگردان بود که تا پیش از آن در سینما سابقه نداشت. این ترکیب از نوآوری‌های تکنیکی و روایت متفاوت، تجربه‌ای بصری بی‌سابقه را برای مخاطبان رقم زد و جایگاه این فیلم را به‌عنوان یکی از آثار ماندگار و تحول‌آفرین تاریخ سینما تثبیت کرد.

۸. فیلم Star Wars: Episode IV – A New Hope (1977)

مجموعه جنگ ستارگان (Star Wars) ساخته جورج لوکاس (George Lucas) در سال ۱۹۷۷ با قسمت چهارم یعنی امید تازه (A New Hope) تحولی بزرگ در تاریخ جلوه‌های ویژه سینما رقم زد. این فیلم نه‌تنها استانداردهای تازه‌ای برای آثار علمی‌تخیلی ایجاد کرد، بلکه با معرفی فناوری‌های نوین فیلم‌برداری، مسیر تازه‌ای برای صنعت سینما گشود. یکی از مهم‌ترین نوآوری‌های این اثر، سیستم دوربین کنترل حرکتی Dykstraflex بود که به‌طور اختصاصی برای پروژه طراحی و ساخته شد. این دوربین روی جرثقیل دینامیک نصب شده و توانایی حرکت در جهات مختلف را داشت؛ قابلیتی که تا آن زمان در سینما بی‌سابقه بود. ترکیب این فناوری با پرده آبی و استفاده از مدل‌های کوچک سفینه‌ها، امکان خلق صحنه‌های نبرد هوایی را فراهم کرد که با جزئیات دقیق و حس غوطه‌وری بی‌نظیر، تماشاگران را شگفت‌زده ساخت.

این نوآوری‌ها باعث شدند این فیلم نه‌تنها به یک اثر موفق تبدیل شود، بلکه به فیلمی ماندگار در تاریخ سینما بدل گردد و الهام‌بخش نسل‌های بعدی فیلم‌سازان در زمینه جلوه‌های ویژه باشد.

۷. فیلم Alien (1979)

فیلم بیگانه (Alien) ساخته ریدلی اسکات (Ridley Scott) در سال ۱۹۷۹ با ترکیب منحصربه‌فرد ژانر علمی‌تخیلی و ترسناک توانست یک زیرژانر تازه در سینما خلق کند و مسیر جدیدی برای فیلم‌های این سبک بگشاید. آنچه این اثر را از دیگر فیلم‌های زمان خود متمایز می‌کرد، بهره‌گیری استادانه از جلوه‌های عملی بود که به داستان و فضای فیلم عمق و واقع‌گرایی ویژه‌ای بخشید. مهم‌ترین نمونه این جلوه‌ها طراحی موجودات بیگانه زینومورف (Xenomorph) بود؛ هیولاهایی بلند، تاریک و هولناک که با لباس‌های بزرگ توسط بازیگران کنترل می‌شدند. این شیوه باعث شد حرکت و حضور آن‌ها طبیعی‌تر به نظر برسد و حس تهدید واقعی به مخاطب منتقل شود. دقت در طراحی و اجرای این موجودات به حدی بالا بود که حتی پس از گذشت بیش از چهار دهه، همچنان جلوه‌های آن‌ها باورپذیر و ترسناک جلوه می‌کند و توانسته جایگاه خود را به‌عنوان یکی از نمادهای ماندگار تاریخ سینما حفظ کند.

این فیلم نمونه‌ای روشن از قدرت جلوه‌های عملی در ایجاد تجربه‌ای ملموس و فراموش‌نشدنی برای مخاطبان است؛ تجربه‌ای که هنوز هم الهام‌بخش بسیاری از آثار سینمایی در ژانرهای مشابه محسوب می‌شود.

۶. فیلم Tron (1982)

فیلم ترون (Tron) ساخته استیون لیسبِرگر (Steven Lisberger) در سال ۱۹۸۲ به‌عنوان نخستین اثر سینمایی شناخته می‌شود که به‌طور گسترده از تصاویر رایانه‌ای (CGI) بهره گرفت و استانداردهای تازه‌ای در جلوه‌های ویژه ایجاد کرد. در آن دوران، ترکیب تصاویر رایانه‌ای با فیلم‌برداری زنده کاری بسیار پیچیده و دشوار بود، اما این فیلم توانست با اجرای دقیق و خلاقانه، این مانع بزرگ را پشت سر بگذارد و تجربه‌ای متفاوت برای مخاطبان رقم بزند. یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های این نوآوری، صحنه‌های مشهور چرخه‌های نوری (Light Cycles) بود؛ وسایل نقلیه‌ای دیجیتالی که در حین حرکت، رد رنگی درخشان و چشمگیر پشت سر خود باقی می‌گذاشتند. این جلوه‌ها نه‌تنها به زیبایی بصری فیلم افزودند، بلکه هویت منحصربه‌فردی برای آن خلق کردند.

هرچند گرافیک رایانه‌ای فیلم از نگاه امروز ساده و ابتدایی به نظر می‌رسد، اما در زمان خود انقلابی بزرگ محسوب می‌شد و مسیر تازه‌ای برای استفاده گسترده از فناوری CGI در سینما گشود. همین نوآوری‌ها باعث شدند ترون به اثری ماندگار در تاریخ جلوه‌های ویژه تبدیل شود و الهام‌بخش بسیاری از فیلم‌های علمی‌تخیلی و آثار آینده گردد.

۵. فیلم Terminator 2: Judgment Day (1991)

فیلم ترمیناتور ۲: روز داوری (Terminator 2: Judgment Day) ساخته جیمز کامرون (James Cameron) در سال ۱۹۹۱ به‌عنوان یکی از نقاط عطف تاریخ جلوه‌های ویژه شناخته می‌شود. این اثر نسبت به نسخه نخست جهشی چشمگیر داشت؛ چرا که قسمت اول تنها با بودجه ۶.۴ میلیون دلار ساخته شده بود، در حالی که قسمت دوم با سرمایه‌گذاری عظیم ۱۰۰ میلیون دلاری توانست امکانات و فناوری‌های تازه‌ای را به کار گیرد. اوج جلوه‌های ویژه این فیلم در شخصیت T-1000 نمود پیدا کرد؛ رباتی با بدنی از فلز مایع که توانایی تغییر شکل به اشکال گوناگون را داشت. نمایش چنین مفهومی در آن زمان بسیار دشوار بود، اما کامرون با ترکیب بی‌نقص تصاویر رایانه‌ای (CGI) و فیلم‌برداری زنده توانست این موجود غیرممکن را به شکلی کاملاً باورپذیر و طبیعی روی پرده سینما زنده کند.

این نوآوری نه‌تنها استانداردهای تازه‌ای برای استفاده از جلوه‌های ویژه در سینما تعریف کرد، بلکه نشان داد که فناوری می‌تواند مرزهای تخیل را گسترش دهد و تجربه‌ای بصری خلق کند که برای مخاطبان دهه‌ها ماندگار بماند.

۴. فیلم Jurassic Park (1993)

فیلم پارک ژوراسیک (Jurassic Park) ساخته استیون اسپیلبرگ (Steven Spielberg) در سال ۱۹۹۳ در ردیف آثاری است که در تاریخ جلوه‌های ویژه دست به خلاقیت زده است. این اثر برای نخستین بار توانست با ترکیب دایناسورهای انیماترونیک و تصاویر رایانه‌ای (CGI) موجوداتی خلق کند که به‌طرزی شگفت‌انگیز واقعی و باورپذیر به نظر می‌رسیدند. اسپیلبرگ با بهره‌گیری از فیلم‌برداری زنده، عروسک‌های مکانیکی دقیق و فناوری CGI موفق شد دایناسورهایی بسازد که حضورشان در کنار بازیگران کاملاً طبیعی جلوه می‌کرد و حس واقعی بودن را به مخاطب منتقل می‌ساخت. این جلوه‌های ویژه تماشاگران را در زمان اکران حیرت‌زده کردند و نقش مهمی در موفقیت عظیم فیلم داشتند.

با بودجه‌ای معادل ۶۳ میلیون دلار، این فیلم توانست بیش از یک میلیارد دلار فروش جهانی کسب کند و به یکی از پرفروش‌ترین آثار تاریخ سینما تبدیل شود. موفقیت پارک ژوراسیک نه‌تنها جایگاه اسپیلبرگ را به‌عنوان یکی از نوآورترین کارگردانان تثبیت کرد، بلکه آغازگر مجموعه‌ای محبوب شد که همچنان ادامه دارد و قرار است با فیلم Jurassic World: Rebirth در سال ۲۰۲۵ مسیر خود را ادامه دهد.

۳. فیلم The Matrix (1999)

فیلم ماتریکس (The Matrix) ساخته لانا و لیلی واچوفسکی (Lana & Lilly Wachowski) در سال ۱۹۹۹ با نوآوری‌های بصری خود توانست مرزهای تازه‌ای در سینما ترسیم کند و استانداردهای جلوه‌های ویژه را به سطحی جدید ارتقا دهد. این اثر نه‌تنها از نظر داستانی و فضاسازی متفاوت بود، بلکه با معرفی تکنیک‌های نوین تصویری، تجربه‌ای کاملاً تازه برای مخاطبان ایجاد کرد. مشهورترین جلوه ویژه این فیلم، تکنیک «زمان گلوله» (Bullet Time) بود؛ صحنه‌هایی که شخصیت‌ها در حرکت آهسته و از زاویه ۳۶۰ درجه نمایش داده می‌شدند، به‌گونه‌ای که حس توقف زمان به مخاطب منتقل می‌گردید. این جلوه با استفاده از مجموعه‌ای از دوربین‌های ثابت که به‌صورت مارپیچی در اطراف صحنه چیده شده بودند، ساخته شد. هر دوربین یک تصویر متوالی ثبت می‌کرد و سپس این تصاویر در مرحله پس‌تولید با دقت ترکیب می‌شدند تا نمایی چرخشی خلق شود.

نتیجه این نوآوری، صحنه‌هایی بود که کاملاً با زیبایی‌شناسی و فضای فلسفی فیلم هماهنگ بودند و تجربه‌ای بی‌سابقه و ماندگار برای مخاطبان رقم زدند. همین تکنیک بعدها الهام‌بخش بسیاری از فیلم‌ها و بازی‌های ویدئویی شد و جایگاه ماتریکس را به‌عنوان یکی از آثار تحول‌آفرین تاریخ سینما تثبیت کرد.

۲. فیلم The Lord of the Rings: The Two Towers (2002)

فیلم ارباب حلقه‌ها: دو برج (The Lord of the Rings: The Two Towers) ساخته پیتر جکسون (Peter Jackson) در سال ۲۰۰۲ با بازآفرینی دنیای خیالی سرزمین میانه توانست جلوه‌های ویژه‌ای بی‌نظیر و ماندگار ارائه دهد. این اثر نه‌تنها با بهره‌گیری از مناظر طبیعی چشمگیر نیوزیلند و طراحی دقیق اورک‌ها از طریق گریم و پروتز، فضایی باورپذیر خلق کرد، بلکه با معرفی شخصیت گالوم به نقطه اوج نوآوری‌های بصری خود رسید. اندی سرکیس (Andy Serkis) با استفاده از فناوری پیشرفته موشن کپچر توانست جان تازه‌ای به گالوم ببخشد. ترکیب تصاویر رایانه‌ای (CGI) با حرکات واقعی بازیگر باعث شد این موجود خیالی حضوری ملموس و طبیعی روی پرده داشته باشد و به یکی از ماندگارترین شخصیت‌های دیجیتالی تاریخ سینما تبدیل شود. اجرای دقیق جزئیات رفتاری و ظاهری گالوم به‌گونه‌ای بود که مخاطبان او را نه صرفاً یک جلوه ویژه، بلکه شخصیتی زنده و تأثیرگذار در داستان تلقی کردند.

محبوبیت گالوم چنان گسترده شد که سازندگان تصمیم گرفتند فیلمی مستقل با محوریت این شخصیت تولید کنند؛ پروژه‌ای که طبق برنامه قرار است در سال ۲۰۲۶ اکران شود و بار دیگر توجه جهانیان را به یکی از نوآورانه‌ترین دستاوردهای سینمایی جلب کند.

۱. Avatar (2009)

فیلم آواتار (Avatar) ساخته جیمز کامرون (James Cameron) در سال ۲۰۰۹ به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای جلوه‌های ویژه مدرن شناخته می‌شود و نقطه عطفی در تاریخ سینما به شمار می‌آید. موجودات خیالی ناوی (Na’vi) با طراحی دقیق و خیره‌کننده خود چنان طبیعی و باورپذیر بودند که بسیاری از تماشاگران احساس می‌کردند با موجوداتی واقعی و زنده و نه صرفاً شخصیت‌هایی ساخته‌شده با فناوری دیجیتال روبه‌رو هستند. نوآوری اصلی این فیلم استفاده از فناوری سه‌بعدی استریوسکوپی بود؛ روشی که با ثبت همزمان دو تصویر مشابه توسط دوربین‌های ویژه، امکان نمایش عمق واقعی را فراهم می‌کرد و تجربه‌ای متفاوت از تماشای فیلم ارائه می‌داد. این تکنیک همانند کارکرد چشم انسان عمل می‌کرد و باعث می‌شد مخاطب حس حضور در دنیای خیالی پاندورا را به‌طور ملموس تجربه کند.

کامرون با بهره‌گیری از سیستم‌های اختصاصی دوربین Fusion توانست این فناوری را به بالاترین سطح ممکن برساند و جلوه‌ای بصری خلق کند که هنوز هم پس از گذشت سال‌ها بی‌رقیب باقی مانده است. ترکیب این نوآوری با داستان‌پردازی و جهان‌سازی گسترده فیلم، باعث شد آواتار نه‌تنها به یک موفقیت تجاری عظیم تبدیل شود، بلکه به‌عنوان اثری تحول‌آفرین در تاریخ جلوه‌های ویژه سینما ماندگار گردد.