در چهارم نوامبر ۱۹۲۲ (۱۳ آبان ۱۳۰۱)، باستان‌شناسان در سرزمین پادشاهان مصری به کشفی بی‌سابقه‌ای دست یافتند: مقبره دست‌نخورده فرعون جوان، توت‌عنخ‌آمون. این کشف نه‌تنها تاریخ مصر باستان را دگرگون کرد، بلکه آغازگر افسانه‌ای شد که به‌نام «نفرین مومیایی» در ذهن مردم جهان نقش بست.

در صبحی آفتابی، کارگران مصری در حال پاک‌سازی شن‌های دره پادشاهان بودند که به نشانه‌هایی از پله‌های سنگی در عمق حدود ۴ متری پایین‌تر از مقبره رامسس ششم برخوردند. این پلکان فرو رفته، به مقبره‌ای منتهی می‌شد که بیش از ۳۲۰۰ سال پیش، فرعونی جوان به نام توت‌عنخ‌آمون در آن دفن شده بود.

تیم حفاری که به رهبری باستان‌شناس بریتانیایی هاوارد کارتر (Howard Carter) و با حضور عمدتاً کارگران مصری فعالیت می‌کرد، در نزدیکی کلبه‌هایی در دره مشغول کار بودند. برخی روایت‌ها حاکی از آن است که نخستین‌بار یک کارگر به نام حسین عبدالرّسول پله‌ها را مشاهده کرده بود. این کشف اولیه، نقطه شروعی برای یکی از مهم‌ترین اکتشافات باستان‌شناسی قرن بیستم شد.

با کشف پله‌ها، گروه متوجه اهمیت یافته خود شد. آن‌ها با سرعت کار را ادامه دادند تا به پله دوازدهم رسیدند؛ جایی که دری کوچک با پوشش گچی یافتند. کارتر در یادداشت‌های روزانه‌اش نوشت که بر روی این درب، بخشی از مُهر گورستان سلطنتی دیده می‌شد که خدای آنوبیس را به‌صورت پادشاهی ایستاده بر پیکر دشمنان به تصویر می‌کشید. این مهر، نشانه‌ای از آن بود که مقبره احتمالاً متعلق به یکی از فراعنه بوده و هنوز دست‌نخورده باقی مانده است.

کارتر در پنجم نوامبر نوشت: «شواهد کافی در برابر ما بود که نشان می‌داد این واقعاً ورودی یک مقبره است و با توجه به مُهرها، دست‌نخورده باقی مانده بود.

با بررسی بیشتر، مشخص شد که ورودی با آوار پر شده (احتمالاً توسط کاهنانی که قصد داشتند مقبره را مسدود کنند) که خود نشانه‌ای دیگر از دست‌نخورده باقی ماندن آن بود. این آوار شامل سنگ‌ریزه‌ها و خاک فشرده‌ای بود که به‌نظر می‌رسید عمداً برای محافظت از آرامگاه استفاده شده باشد.

در هفته‌های بعد، تیم حفاری به کار خود ادامه داد تا در ۲۴ نوامبر، مُهری با کارتوش (حاوی هیروگلیف نام پادشاه) توت‌عنخ‌آمون را کشف کردند. با این حال، هنوز مطمئن نبودند که چه کسی درون مقبره دفن شده، چرا که آوار ورودی شامل قطعات سفال و جعبه‌های شکسته‌ای بود که نشانه‌هایی از دیگر فراعنه، از جمله آخناتون (پدر توت)، داشت. این موضوع سردرگمی‌هایی ایجاد کرده بود و احتمال وجود مقبره‌ای ترکیبی یا انتقال اشیای سلطنتی از دوره‌های مختلف را مطرح می‌کرد.

در ۲۵ نوامبر، نخستین درب مقبره گشوده شد. روز بعد، درون دومین در، سوراخ کوچکی ایجاد کردند تا بتوانند داخل را ببینند. هیچ مقام مصری اجازه ورود نداشت، اما کارتر همراه با لرد کارناروون (Lord Carnarvon)، سرمایه‌گذار پروژه، دخترش لیدی اولین هربرت (Lady Evelyn Herbert) و مهندس حفاری آرتور کالندر (Arthur Callender) در محل حضور داشتند. همه با اضطراب و هیجان منتظر بودند تا ببینند پشت آن در چه چیزی نهفته است.

کارتر در یادداشت‌هایش نوشت: «مدتی طول کشید تا چیزی دیده شود؛ هوای گرم خارج‌شده باعث لرزش شعله شمع شد، اما وقتی چشم‌ها به نور کم عادت کردند، فضای داخلی اتاق به‌آرامی نمایان شد، ترکیبی عجیب و شگفت‌انگیز از اشیای خارق‌العاده و زیبایی که روی هم انباشته شده بودند.»

مقبره توت‌عنخ‌آمون نخستین مقبره دست‌نخورده یک فرعون بود که در دوران مدرن کشف شد و مملو از گنجینه‌های ارزشمند بود. ماسک مرگ یکی از مشهورترین اشیای یافت‌شده از این پادشاه مصری است، نقابی ۱۰ کیلوگرمی از طلای خالص که با سنگ‌های قیمتی تزیین شده بود. در کنار آن، بازی‌های رومیزی، تخت‌خواب‌های متعدد و حتی مانکنی برای پرو لباس در دنیای پس از مرگ نیز یافت شد.

توت‌عنخ‌آمون در سه تابوتِ تو در تو دفن شده، به طوری که دو تابوت از چوب طلاکاری‌شده و سومی که کوچک‌ترین آن‌ها است، از طلای خالص ساخته شده بود. بدن او را پیش از مومیایی شدن با روغن آغشته کرده بودند که این کار باعث سیاه شدن جسدش شده بود.

حدود یک ماه پس از گشایش مقبره، لرد کارناروون (سرمایه‌گذار پروژه) بر اثر عفونت ناشی از نیش پشه‌ای که هنگام اصلاح صورت ایجاد شده بود، درگذشت. در سال ۱۹۲۳، مجله Pearson’s Magazine داستانی تخیلی با عنوان «مقبره پرنده» منتشر کرد که در آن قناری کارتر پس از باز شدن در مقبره، به صورت مُرده در دهان یک مار کبری یافت شد. رسانه‌ها و شایعات، این اتفاق و چند تصادف دیگر را به‌عنوان شواهدی از «نفرین مومیایی» تعبیر کردند (باور به اینکه هرکس مقبره فرعونی را بگشاید، دچار مرگ زودهنگام یا غیرطبیعی خواهد شد).

با این حال، مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۲ نشان داد که ۲۵ نفر از کسانی که در آن مقبره بودند و در معرض این «نفرین» قرار گرفتند، به‌طور میانگین عمری طبیعی و مطابق با استانداردهای آن زمان داشتند.

همه ما این احساس وهم‌انگیز را داشته‌ایم که گوشی‌مان هر کلمه‌ای که می‌گوییم، ضبط می‌کند. برای برخی کاربران، این احساس ممکن است واقعا درست باشد. محققان امنیت سایبری ESET مدعی شده‌اند که شش برنامه مخرب اندروید را شناسایی کرده‌اند که ظاهرا از کاربران جاسوسی می‌کنند، پیام‌های واتساپ و سیگنال آن‌ها را استخراج کرده و مکالماتشان را ضبط می‌کنند. یکی از آن‌ها اپلیکیشنی به نام WaveChat است که حتی می‌تواند صدای پس‌زمینه را زمانی که کاربران از میکروفون گوشی خود استفاده نمی‌کنند، ضبط کند.

پس از دانلود یکی از این برنامه‌های مخرب، محققان می‌گویند آن‌ها یک کد تروجان دسترسی از راه دور (RAT) معروف به VajraSpy را اجرا می‌کنند. خبر خوب این است که این برنامه‌های جاسوسی به‌طور خاص برای هدف قرار دادن کاربران در ایالات متحده طراحی نشده‌اند و تنها حدود ۱۴۰۰ بار دانلود شده‌اند. محققان ESET می‌گویند این برنامه‌ها عمدتا کاربران هند و پاکستان را هدف قرار داده‌اند. آن‌ها به این نتیجه رسیدند که عاملان تهدید پشت اپلیکیشن‌های تروجانی احتمالا از یک تله عشقی برای فریب دادن قربانیان خود و وادار کردن آن‌ها به نصب بدافزار استفاده کرده‌اند.

تحقیقات مجموعه ESET در یک پست جدید در وب‌سایت WeLiveSecurity که نشریه آنلاین و شریک ESET محسوب می‌شود، منتشر شده است. محققان می‌گویند که در مجموع ۱۲ جاسوس‌افزار را شناسایی کرده‌اند، از جمله شش برنامه اندرویدی موجود در فروشگاه گوگل پلی. شش برنامه دیگر در Virus Total، یک ابزار معروف امنیت سایبری در دسترس هستند. در ادامه لیستی از اپلیکیشن‌های مخرب اندرویدی آورده شده است:

Privee Talk*MeetMeLet’s ChatQuick ChatRafaqat رفاقChit Chat

محققان امنیتی همچنین خاطرنشان کردند که شاید برنامه‌های دیگری با همین نام‌های مشابه در فروشگاه اپلیکیشن منطقه شما وجود داشته باشد. البته برنامه محبوب MeetMe که بیش از ۱۰۰ میلیون بار دانلود شده است، هیچ ارتباطی با برنامه‌های ذکر شده ندارد. به یاد داشته باشید تنها در دسترس بودن یک اپلیکیشن در فروشگاه گوگل پلی یا اپ‌استور اپل، به معنای امن بودن آن نیست. تنها اپلکیشن‌های مخرب مورد اعتماد را از شرکت‌های معتبر دانلود کنید و مراقبت مجوزهایی باشید که به آن‌ها می‌دهید. برنامه‌های مخرب اغلب شبیه به اپلیکیشن‌های محبوب توسعه داده می‌شوند، دقیقا مانند اپلیکیشن‌های جعلی سورا که اخیرا در دسترس قرار گرفته‌اند.

در ماه اکتبر، محققان ESET دو جاسوس‌افزار را کشف کردند که به عنوان برنامه سیگنال اندروید منتشر شده بودند و کاربران در امارات متحده عربی را هدف قرار داده بودند. جالب اینجاست که یکی از اپلیکیشن‌های مخرب VajraSpy ممکن است طرفداران یک بازیکن معروف کریکت را هدف قرار داده باشد. یکی از این برنامه‌ها توسط کاربری به نام محمد رضوان آپلود شده بود که نام یک بازیکن حرفه‌ای معروف کریکت نیز هست. محققان ESET به این نتیجه رسیدند که برنامه‌های جاسوسی کار تیم Patchwork APT، یک تهدید شناخته شده در دنیای امنیت سایبری است.

دولت ژاپن برای مقابله با بحران فزاینده خرس‌ها، ارتش خود را وارد عمل کرده است. در ماه گذشته، وزارت محیط زیست این کشور اعلام کرد که جمعیت خرس سیاه آسیایی (Ursus thibetanus) و خرس قهوه‌ای (Ursus arctos) از ماه مارس تاکنون به بیش از ۱۰۰ نفر حمله کرده‌اند. طبق گزارش رسمی، این حملات دست‌کم ۱۰ قربانی مرگبار برجای گذاشته است. در نتیجه، دولت ژاپن در تاریخ ۵ نوامبر (۱۴ آبان) اعلام کرد که برای مهار اوضاع، نیروهای نظامی را به استان آکیتا در جزیره هونشو در شمال این کشور اعزام می‌کند.

در بیانیه‌ای خطاب به خبرنگاران، فرماندار آکیتا، کِنتا سوزوکی، وضعیت کنونی را «یأس‌آور» توصیف کرد و افزود که مشاهده و حملات خرس‌ها اکنون به صورت روزانه رخ می‌دهد. تهدیدها نیز به شکل چشمگیری در حال افزایش‌اند، زیرا تخمین زده می‌شود حدود ۸۸۰۰۰۰ خرس در حالی که برای یافتن غذا پیش از آغاز خواب زمستانی سرگردان‌اند، به سمت مناطق مسکونی وارد می‌شوند.

افزایش بی‌سابقه حملات، تقریباً به طور کامل ناشی از دخالت انسان‌هاست، نه برعکس. تغییرات اقلیمی منابع غذایی طبیعی خرس‌ها را کاهش داده و آنان را مجبور کرده است تا برای یافتن جایگزین، به محله‌ها و مناطق تجاری وارد شوند. گسترش توسعه شهری نیز زیستگاه‌های طبیعی این حیوانات را نابود کرده است. افزون بر این، جمعیت سالمند ژاپن، آسیب‌پذیری انسان‌ها در برابر حملات خرس‌ها را بیشتر کرده است.

فومیتوشی ساتو، معاون دبیر ارشد کابینه ژاپن، در گفت‌وگو با خبرگزاری Associated Press توضیح داد: «هر روز خرس‌ها وارد مناطق مسکونی می‌شوند و دامنه تأثیر آن‌ها در حال گسترش است. مقابله با این مشکل، امری بسیار فوری است.»

تهدید ناشی از خرس‌ها تنها فیزیکی نیست. شبکه خبری NHK گزارش داد که در یکی از رویدادهای اخیر، خرس‌ها بیش از ۲۰۰ سیب از یک باغ محلی را خورده‌اند. صاحب مزرعه در گفت‌وگو با NHK اظهار کرد: «قلبم شکسته است.»

در حال حاضر، نیروهای نظامی مستقرشده اجازه شلیک به خرس‌ها را ندارند. وظیفه اصلی آنان شامل نصب تله‌های غذایی، انتقال شکارچیان محلی و کمک در جمع‌آوری لاشه خرس‌هایی است که شکارچیان موفق به از پای درآوردن آن‌ها می‌شوند. با این حال، از آن‌جا که شکارچیان ژاپنی معمولاً تجربه شکار خرس را ندارند، مقامات از ساکنان خواسته‌اند تا با گذراندن دوره‌های آموزشی، به عنوان «شکارچیان دولتی» آماده این مأموریت‌ها شوند.

در اواخر اکتبر (اوایل آبان)، دولت ژاپن همچنین از برنامه‌ای برای تأسیس «کارگروه رسمی مقابله با خرس‌ها» تا اواسط نوامبر (اواخر آبان) خبر داد. اقدامات احتمالی آینده ممکن است شامل انجام سرشماری جمعیت خرس‌ها، بازنگری در قوانین شکار و حتی به‌کارگیری سیستم هشدار عمومی برای اطلاع‌رسانی درباره مشاهده احتمالی خرس‌ها باشد.

بررسی‌های میدانی جدید نشان می‌دهند که یک مجموعه یادمانی عظیم که حدود ۳۰۰۰ سال پیش توسط مایاها ساخته شده، بر پایه نقشه‌ای از کیهان طراحی شده است.

مطالعه دقیق در محوطه باستانی آگوادا فنیکس آشکار کرده که این یادمان نه تنها بسیار بزرگ‌تر از آن است که در بررسی‌های اولیه تصور می‌شد (با آرایشی صلیبی‌شکل و محورهایی به طول ۹ و ۷.۵ کیلومتر) بلکه طراحی آن به‌صورت یک کیهان‌نگاره (Cosmogram) بوده؛ نوعی معماری که بازتاب‌دهنده ساختار کیهان است.

آنچه این سازه را شگفت‌انگیزتر می‌کند، نبود هرگونه نشانه از نابرابری اجتماعی در آن است. هیچ اثری از اقامتگاه‌های اشرافی یا تندیس‌های فرمانروایان در این محوطه یافت نشده است.

این موضوع به‌روشنی نشان می‌دهد که جوامع برابرگرا نیز قادر به ساخت آثار عظیم معماری بوده‌اند، بی‌آن‌که نیروی اجبار یا ساختار اجتماعی سلسله‌مراتبیِ مبتنی بر سلطنت را به کار گیرند.

کشف آگوادا فنیکس از طریق نقشه‌برداری لیدار (LIDAR) در ایالت تباسکو مکزیک، در نزدیکی خلیج مکزیک، از چند جهت شگفت‌انگیز بود.

نخست، اندازه آن بود. این مکان بزرگ‌ترین محوطه مایایی کشف‌شده تا امروز به‌شمار می‌آید، حتی بر اساس برآورد اولیه و محافظه‌کارانه‌ای که طول محور اصلی آن را ۱.۴ کیلومتر عنوان می‌کرد. علاوه بر این، این بنا برخلاف بسیاری از ساختارهای گمشده در مناطق آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی، در دل جنگل پنهان نبود، بلکه زیر یک منطقه مسکونی قرار داشت.

همچنین هیچ نشانه‌ای از وجود ساختار طبقاتی یا نابرابری اجتماعی در آن مشاهده نشد. اکنون گروهی از باستان‌شناسان به رهبری تاکِشی اینوماتا از دانشگاه آریزونا، بررسی‌های لیدار جدید، کاوش‌های میدانی و حفاری‌های عمیق‌تری انجام داده‌اند. نتایج نشان می‌دهد که آگوادا فنیکس بسیار گسترده‌تر و پیچیده‌تر از آن است که پیش‌تر تصور می‌شد، نه‌تنها از نظر ابعاد فیزیکی، بلکه از نظر شناختی که درباره سازندگان آن در فاصله سال‌های ۱۰۵۰ تا ۷۰۰ پیش از میلاد به‌دست می‌دهد.

در مقاله پژوهشی آنان آمده است: «در کنار جذابیت آیین‌های جمعی، جشن‌ها و مبادله کالاها، ساخت یک کیهان‌نگاره که نظم کیهان را در قالبی مادی بازتاب می‌داد، احتمالاً انگیزه‌ای برای مشارکت شمار فراوانی از مردم در این پروژه فراهم کرده است، بدون آن‌که نیروی اجبار به کار گرفته شود.»

پژوهشگران می‌گویند: «رشد آگوادا فنیکس نشان‌دهنده توانایی سازمان‌یافتگی انسان‌ها در غیاب نابرابری‌های برجسته است، اما در عین حال چالش‌هایی را که سازندگان اولیه با آن روبه‌رو بوده‌اند نیز نشان می‌دهد.»

طرح کلی این بنا به‌صورت صلیبی تودرتو بوده است که محورهای بلند به مرکز یادمان منتهی می‌شدند. در مرکز این ساختار، بر روی سکویی مصنوعی، دو گودال صلیبی‌شکل درون یکدیگر قرار داشتند.

هر یک از محورهای طولی شامل یک راهرو و دو جاده بلند بود؛ راهرو در زمین حفر شده و جاده‌ها در دو سوی آن روی زمین ساخته شده بودند. طولانی‌ترین راهرو که به سمت شمال‌غربی امتداد دارد، ۶.۳ کیلومتر طول دارد. پژوهشگران گمان می‌برند که از این مسیرها برای آیین‌های عبور و مرور آیینی به مرکز یادمان استفاده می‌شده است.

در امتداد محور غربی، جایی که ساختار از دریاچه لاگونا نارانخیتو عبور می‌کند، سازندگان سامانه‌ای از کانال‌ها را آغاز کرده بودند که احتمالاً با اهمیت آیینی آب در ارتباط بوده است. این کانال‌ها نیمه‌کاره رها شده‌اند، که نشان‌دهنده محدودیت در توان مهندسی و سازمان‌دهی ساخت‌وساز در آن دوران است.

در مرکز آیینی واقع در سکوی اصلی آگوادا فنیکس، جذاب‌ترین یافته‌های باستان‌شناسی به‌دست آمده است. در مرکز دو گودال صلیبی‌شکل، پژوهشگران انباشتی از رنگ‌دانه‌ها را در محفظه‌ای خاص یافتند که به ترتیب جهات جغرافیایی قرار داده شده بودند: رنگ آبی آزوریت در شمال، سبز مالاکیت در شرق، و زرد اُخرایی حاوی گوتیت در جنوب.

این یافته نخستین نمونه شناخته‌شده از نمادگرایی رنگی جهتی در تمدن‌های مزوامریکایی است، الگویی که بعدها در کیهان‌نگاره‌های مایا نیز دیده می‌شود و هر رنگ را به یکی از عناصر و جهات اصلی جهان نسبت می‌دهد.

اینوماتا می‌گوید: «ما می‌دانستیم که رنگ‌های خاصی با جهات مشخصی در ارتباط هستند، و این موضوع برای همه اقوام مزوامریکایی و حتی بومیان آمریکای شمالی نیز اهمیت داشته است. اما تاکنون هرگز موردی نیافته بودیم که رنگ‌دانه‌ها به این شکل و بر اساس جهت جغرافیایی در جای خود قرار گرفته باشند. این نخستین نمونه‌ای بوده که چنین چیدمانی مشاهده شده، و بسیار هیجان‌انگیز است.»

درون این گودال‌ها، پژوهشگران همچنین نذوراتی شامل صدف‌های دریایی، یشم تراش‌خورده و سنگ سبز یافتند؛ اشکالی از تمساح، پرنده و حتی زنی در حال زایمان، که همگی به شکل صلیب‌آرایی چیده شده بودند. این چیدمان نیز با طرح کیهان‌نگاره سازگار است، زیرا صدف‌ها در سویه‌هایی قرار داشتند که نشانگر آب هستند.

پژوهشگران می‌گویند یافته‌ها دیدگاهی ژرف درباره محدودیت‌ها و توانایی‌های سازمان انسانی ارائه می‌دهد. از یک سو، ساخت‌وساز در آگوادا فنیکس ناتمام باقی مانده، هرچند که این محوطه احتمالاً صدها سال مورد استفاده قرار داشته است.

از سوی دیگر، مقیاس این یادمان شگفت‌آور است: ساختن سکوی اصلی نیازمند حدود ۱۰.۸ میلیون روز-نفر کار بوده و احداث کانال‌ها و سد نیز ۲۵۵,۰۰۰ روز-نفر دیگر به آن افزوده است.

در مقاله آمده است: «ساخت یک کیهان‌نگاره که نظم کیهان و زمان را بازنمایی می‌کرد، احتمالاً انگیزه‌ای قوی برای مشارکت مردم در فعالیت‌های عمرانی فراهم کرده، بی‌آن‌که نیروی اجبار وجود داشته باشد.»

اینوماتا در ادامه توضیح می‌دهد: «مردم معمولاً این تصور را دارند که در گذشته پادشاهانی بوده‌اند که دستور ساخت اهرام را داده‌اند، و بنابراین در دوران مدرن نیز برای تحقق کارهای بزرگ به افراد قدرتمند نیاز است. اما وقتی داده‌های واقعی از گذشته را می‌بینیم، می‌فهمیم که واقعیت چنین نبوده است. ما برای انجام کارهای بزرگ، واقعاً نیازی به نابرابری اجتماعی شدید نداریم.»

این پژوهش در مجله Science Advances منتشر شده است.

تصور کنید در حال رانندگی هستید و ناگهان ایده‌ای درخشان برای ارائه‌ای که قرار است فردا انجام دهید به ذهنتان می‌رسد.

به دلایل کاملاً منطقی نمی‌توانید تلفن همراه خود را بیرون بیاورید. در عوض، دست خود را بالا می‌برید، انگشت اشاره را لمس می‌کنید و به آرامی در کف دست خود سخن می‌گویید. ایده‌تان حفظ می‌شود.

این همان چیزی است که انگشتر Stream Ring وعده می‌دهد؛ پوشیدنی جدیدی از شرکت Sandbar که قرار است در سال آینده عرضه شود. این انگشتر همانند یک یادداشت‌بردار خصوصی بوده که روی دست شما زندگی می‌کند.

افکار معمولاً به‌صورت غیرمنتظره و در لحظات نامناسب پدیدار می‌شوند، درست است؟ به‌جای آن‌که در جست‌وجوی برنامه‌ی یادداشت‌برداری باشید یا در مکان عمومی با صدای بلند دیکته کنید، این انگشتر ظریف طراحی شده تا بتوانید در سکوت و به‌صورت محرمانه ایده‌های خود را در یک رابط مکالمه‌ای ذخیره کنید.

انگشترهای هوشمند معمولاً برای پایش سلامت، سنجش کیفیت خواب یا دریافت اعلان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. شرکت Oura ایده‌ی استفاده از انگشتر برای پایش خواب و تندرستی را محبوب کرد. در همین حال، ابزارهای صوتی مبتنی بر هوش مصنوعی نیز در حال ظهور هستند، از جمله ضبط‌کننده‌هایی مانند Plaud AI. Stream Ring ترکیبی از هر دو نوع این محصولات است. این حلقه در اصل، میکروفونی است که همانند زیورآلات پوشیده می‌شود. مصرف‌کنندگان علاقه‌مند به فناوری باید میان راحتی و میزان مداخله‌پذیری، تعادلی متناسب با سلیقه‌ی خود بیابند.

انگشتر Stream Ring از هوش مصنوعی بهره می‌برد، اما با چت‌بات‌های مکالمه‌محور مانند ChatGPT و Gemini تفاوت دارد، از جمله در اجتناب از تمایل آن‌ها به چاپلوسی. شرکت Sandbar وعده داده است که باتری Stream Ring برای استفاده‌ی یک‌روزه دوام خواهد داشت.

وعده‌ی تولید یک ابزار سبک، مناسب برای نجوا و ضبط سریع افکار، کاملاً با نیازهای عصر حاضر هماهنگ است. در زمانی که هوش مصنوعی در حال نفوذ به تمام برنامه‌های بهره‌وری و هدست‌هاست، انگشتری که به‌جای رقابت با گفت‌وگوی درونی، آن را تقویت می‌کند، پدیده‌ای منحصربه‌فرد به شمار می‌آید.

Stream Ring هم‌اکنون برای پیش‌خرید در دسترس است: مدل نقره‌ای آن با قیمت $۲۴۹ و مدل طلایی با قیمت $۲۹۹ عرضه می‌شود. این محصول شامل اشتراک سه‌ماهه‌ی Stream Pro است که برای فعال‌سازی بیشتر قابلیت‌ها ضروری است. پس از این دوره، هزینه‌ی اشتراک برای کاربران اولیه ماهانه $۱۰ خواهد بود، هرچند یک نسخه‌ی رایگان نیز در دسترس قرار دارد. شرکت Sandbar قصد دارد که عرضه انگشتر هوشمند خود را در تابستان سال ۲۰۲۶ میلادی آغاز کند.

زمانی‌ که گوشی جدید و گران‌قیمت شما تنها پس از یک ماه استفاده، ظاهری به‌شدت کهنه و آسیب‌دیده پیدا می‌کند، احتمالا با یک مشکل جدی روبه‌رو هستید.

اپل طراحی جدید آلومینیومی سری آیفون ۱۷ پرو را به‌عنوان راهکاری عالی برای دفع بهتر گرما معرفی کرده است؛ اما هم‌زمان متوجه می‌شوید که این گوشی به‌شکلی نگران‌کننده آسیب‌پذیر است.

هر دو مدل آیفون ۱۷ پرو و آیفون ۱۷ پرو مکس پس از مدت کوتاهی استفاده، پر از خط و خش هستند. این موضوع به‌ویژه زمانی عجیب به‌نظر می‌رسد که دوام بالای آیفون‌های قبلی را به یاد آوریم. اپل در سری‌های آیفون ۱۶ پرو و آیفون ۱۵ پرو از فریم تیتانیومی استفاده کرده بود و قبل از آن، مدل‌های حرفه‌ای با فریم فولاد ضدزنگ ساخته بود.

جالب آن‌که اکنون نمایشگر آیفون‌ها از مقاومت چشم‌گیری در برابر خراش برخوردار شده‌اند، در حالی‌که قبلا نقطه‌ ضعف اصلی محسوب می‌شدند. در حال حاضر، خراش‌دادن فریم آلومینیومی بسیار آسان‌تر از خط‌انداختن روی نمایشگر است. این مواد آلومینیومی جدید اشتباهی در طراحی به‌نظر می‌رسند. گوشی پرچم‌دار هزار و دویست دلاری نباید برای استفاده‌ی عادی، نیازمند قاب محافظ باشد.

رقیب اصلی آیفون، یعنی گلکسی S25 اولترا از فریمی تیتانیومی بهره می‌برد، بنابراین جای تعجبی نیست که پس از یک سال استفاده‌ی مداوم در محیط اداری نیز همچنان ظاهری کاملاً نو دارد.

با این حال، آیفون ۱۷ پرو تنها گوشی آلومینیومی بازار نیست. در حقیقت، سری پیکسل ۱۰ پرو ساخت گوگل نیز از فریم آلومینیومی استفاده می‌کند، اما ظاهر آن‌ها حتی پس از یک ماه استفاده، به هیچ‌وجه به کهنگی آیفون ۱۷ پرو نمی‌رسد.

دلیل این تفاوت احتمالاً در انتخاب رنگ و نوع پرداخت سطح نهفته است. آلومینیوم به‌صورت طبیعی دارای رنگ نقره‌ای براق است، بنابراین اگر نسخه‌ی نقره‌ای آیفون ۱۷ پرو را انتخاب کرده باشید، احتمالاً خراش‌ها چندان به چشم نمی‌آیند.

در نسخه‌ی نارنجی موسوم به Cosmic Orange نیز ساییدگی‌ها چندان محسوس نیستند، هرچند به‌طور کامل ناپدید نمی‌شوند. اما در مورد رنگ آبی تیره، هر خراش نقره‌ای روشن به‌شدت جلب توجه می‌کند.

جالب اینجاست که اپل خودش نخستین شرکتی بود که تیتانیوم را به‌عنوان یک مزیت اصلی با عرضه‌ی آیفون ۱۵ پرو مطرح کرد، اما اکنون تنها دو سال بعد، به عقب بازگشته است.

تیتانیوم و آلومینیوم تنها گزینه‌های موجود نیستند. اگرچه بازگشت به آیفون‌های پلاستیکی منتفی است، اما برخی از بادوام‌ترین و خوش‌ساخت‌ترین تلفن‌های هوشمند تاریخ با بدنه‌ی سرامیکی ساخته شده‌اند. شرکت‌هایی چون شیائومی، اوپو و حتی وان‌پلاس در مقاطعی مدل‌هایی با بدنه‌ی سرامیکی عرضه کرده‌اند که سال‌ها بدون تغییر باقی مانده‌اند. این بدنه‌های سرامیکی نه‌تنها در برابر خراش مقاوم‌اند بلکه لمس آن‌ها نیز حس لوکسی به کاربر منتقل می‌کند.

نقطه‌ ضعف سرامیک اندکی افزایش وزن و هزینه‌ی تولید بیشتر است. اما وقتی دستگاهی با قیمت بیش از ۱۲۰۰ دلار به‌فروش می‌رسد، چنین توجیهی پذیرفتنی نیست.

سرامیک حس لوکس و دوام فوق‌العاده‌ای دارد که آلومینیوم هرگز نمی‌تواند با آن رقابت کند. نکته‌ی جالب اینجاست که خود اپل این موضوع را به‌خوبی می‌داند؛ این شرکت سال‌ها از سرامیک در مدل‌های Apple Watch Edition استفاده کرده و بر ویژگی‌های «دوام و ظرافت» آن تأکید داشته است. با این وجود، در آیفون همچنان شاهد بازگشت به سبک‌های سبک‌تر و بهینه‌تر از نظر گرمایی هستیم.

در حال حاضر تنها یک راه‌حل عملی برای کاربران باقی مانده است: استفاده از قاب محافظ برای آیفون ۱۷ پرو جدید یا حتی لمس آن با دستکش مخملی.

اپل میان دو افراط در نوسان است؛ یک‌بار با گوشی تیتانیومی که دفع حرارت ضعیفی دارد، و بار دیگر با گوشی آلومینیومی با رنگ‌های برجسته که به‌راحتی خش برمی‌دارند.

ما به تعادلی میان این دو نیاز داریم تا آیفون‌هایی که بیش از هزار دلار قیمت دارند، واقعاً شایسته‌ی نام «پرو» از نظر دوام باشند.

چندین کانال بزرگ در یوتیوب با دنبال‌کنندگان زیاد به‌طور ناگهانی حذف شده‌اند و همگی به طرز عجیبی به یک مسئله مشترک مرتبط به نظر می‌رسند.

یوتیوبر اندرمن (Enderman) که یک کانال فناوری در یوتیوب با بیش از ۳۵۰۰۰۰ مشترک داشت، می‌دانست کانالش در آستانه بسته شدن است، پیش از آنکه واقعاً این اتفاق رخ دهد. دلیلش چه بود؟ چند روز قبل‌تر، یکی از کانال‌های کوچک‌تر او توسط یوتیوب مسدود شده بود. در سیاست‌های یوتیوب، کاربران مجاز نیستند پس از مسدود شدن، کانال جایگزین بسازند، زیرا یوتیوب می‌تواند سایر حساب‌های مرتبط با کاربر را شناسایی کرده و آن‌ها را نیز مسدود کند.

با این حال، نکته عجیب این است که دلیل بسته شدن کانال‌های اندرمن، مسئله‌ای غیرمنتظره بود. به گفته او، زمانی که اولین کانالش مسدود شد، یوتیوب برایش پیامی ارسال کرد مبنی بر اینکه کانال او با یک کانال دیگر به زبان ژاپنی مرتبط است که قبلاً به دلیل دریافت سه یا چند اخطار نقض کپی‌رایت حذف شده بود.

این موضوع از نظر منطقی با نحوه اجرای سیاست‌های یوتیوب درباره کانال‌های مسدودشده سازگار است، اما اندرمن می‌گوید هیچ ارتباطی با آن کانال ژاپنی نداشته و تا پیش از این ماجرا حتی از وجود آن آگاه نبوده است.

به نظر می‌رسد اندرمن تنها قربانی این وضعیت نبوده است. در روزهای گذشته، چندین یوتیوبر دیگر با کانال‌های بزرگ و صدها هزار مشترک گزارش داده‌اند که حساب‌هایشان نیز به شکل مرموزی مسدود شده است. بررسی‌های وب‌سایت Mashable نشان می‌دهد حداقل شش کانال بزرگ دیگر نیز اطلاعیه مشابهی دریافت کرده‌اند که همگی ممنوعیت خود را به همان کانال ژاپنی نسبت داده‌اند.

کانال Scratchit Gaming با بیش از ۴۰۲۰۰۰ مشترک در شبکه‌های اجتماعی اعلام کرده است که حسابش به دلیل ارتباط ادعایی با آن کانال ژاپنی بسته شده است. کانال دیگری با نام ۴۰۹۶ و حدود نیم‌میلیون مشترک نیز گفته که به همان دلیل حذف شده است.

بااین‌حال، در هفته‌های اخیر، به نظر می‌رسد کانال‌های بزرگ‌تری نیز حذف شده‌اند و یوتیوب در توضیح خود اعلام کرده که دلیل آن «اسپم، اقدامات فریبنده و نقض سیاست کلاهبرداری» بوده است.

در حالی که این یوتیوبرها هنوز پاسخی رسمی از یوتیوب دریافت نکرده‌اند، اندرمن دلیل اصلی را در وابستگی جدید یوتیوب به هوش مصنوعی برای نظارت و اجرای سیاست‌ها می‌داند. او در ویدیویی که پیش از مسدود شدن کانالش منتشر کرده بود، پرسیده که چرا یوتیوب اجازه می‌دهد اقداماتی به این شدت، مانند «حذف کامل کانال»، توسط هوش مصنوعی و بدون بررسی انسانی انجام شود.

یوتیوبرهای دیگر نیز هوش مصنوعی و فرآیند تجدیدنظر یوتیوب را مقصر می‌دانند، زیرا باور دارند این بخش نیز توسط هوش مصنوعی اداره می‌شود.

در اوایل سال جاری میلادی، یوتیوب اطلاعاتی درباره استفاده از فناوری هوش مصنوعی در سیستم بازبینی تبلیغات ویدئویی خود منتشر کرده بود. در آن گزارش، تیموتی بک وِرث Mashable نوشته بود: «اگرچه هنوز از بازبین‌های انسانی برای برخی از ویدئوها استفاده می‌شود، یوتیوب سرمایه‌گذاری گسترده‌ای در سامانه‌های خودکار مبتنی بر فناوری LLM برای بررسی محتوای تبلیغات انجام داده است.»

براساس صفحه سیاست‌گذاری یوتیوب، این شرکت برای بررسی محتوای غیرتبلیغاتی از ترکیبی از بازبینی خودکار و انسانی استفاده می‌کند: «زمانی که سامانه‌های ما از تخطی محتوایی با اطمینان بالایی مطمئن شوند، ممکن است تصمیم خودکار اتخاذ کنند. با این حال، در بیشتر موارد، سامانه‌های خودکار تنها محتوای مشکوک را برای ارزیابی نهایی به بازبین انسانی آموزش‌دیده ارجاع می‌دهند.»

اطلاعات فاش شده نشان می‌دهد که دو دستگاه اکسپریا در دست توسعه قرار دارند. کوالکام پیش از این تائید کرده بود که سونی یکی از شرکای عرضه جدیدترین تراشه پرچمدار خود یعنی اسنپدراگون ۸ الیت نسل ۵ خواهد بود. در هفته‌های اخیر، تمرکز شایعات روی اکسپریا ۱ VIII که نسل جدید گوشی اکسپریا ۱ VII محسوب می‌شود، بوده است. شواهد قبلی نشان می‌داد سونی چند شماره مدل را ثبت کرده است که شاید مربوط به گوشی پرچمدار آینده‌اش باشند.

اکنون وبلاگ واکمن مجموعه‌ای جداگانه از شناسه‌های مدل را منتشر کرده است که به یک مدل عرضه نشده از گوشی سونی اکسپریا اشاره دارد و گمانه‌زنی‌ها را از احیای احتمالی سری اکسپریا ۵ دور می‌کند. بخش موبایل سونی در وضعیت نامشخصی قرار دارد، اما پیش از این با معرفی اکسپریا ۱ VII و اکسپریا ۱۰ VII خط تولید خود را گسترش داده بود. گوشی نام‌برده اول از تراشه اسنپدراگون ۸ الیت بهره می‌برد، در حالی که دستگاه دوم به تراشه میان‌رده اسنپدراگون ۶ نسل ۳ مجهز شده است.

باتوجه به اینکه شماره مدل‌های جدید PM-152xx مربوط به اکسپریا ۱ VIII است، به نظر می‌رسد شش کد اضافی PM-1530-BV ،PM-1531-BV ،PM-1532-BV ،PM-1533-BV ،PM-1534-BV و PM-1555-BV نشان‌دهنده نسخه‌های منطقه‌ای یک گوشی میان‌رده جدید باشند. این دستگاه احتمالا به جای یک اکسپریا ۵ جدید، اکسپریا ۱۰ VIII خواهد بود. سونی پس از عرضه نسل پنج اکسپریا ۵ به دلیل کاهش تقاضا، تولید این سری را متوقف کرد و بازگشت آن بعید به نظر می‌رسد. در عوض، ظاهرا سونی قصد دارد به استراتژی ساده‌تری با دو محصول پایبند بماند، یعنی یک مدل پرچمدار Xperia 1 و یک مدل میان‌رده Xperia 10.

این موضوع همچنین نشان می‌دهد که اکسپریا ۱ VIII احتمالا تنها گوشی هوشمند سونی خواهد بود که از تراشه اسنپدراگون ۸ الیت نسل ۵ بهره می‌برد. کوالکام قبلا تائید کرده بود که سونی به‌زودی از این تراشه استفاده خواهد کرد و بدین ترتیب جایگاه این پرچمدار را در مجموعه محصولات سال ۲۰۲۵ سونی تثبیت می‌کند. درصورت درست بودن اطلاعات فاش شده، طرفداران سونی می‌توانند در ماه‌های آینده منتظر عرضه یک پرچمدار جدید و یک گوشی میان‌رده به‌روزشده باشند.

منبع: Gizmochina

یک تصویر شبانه با ادعایی بحث‌برانگیز در فضای مجازی منتشر شد؛ تصویری که گفته می‌شود از ناسا «نشت» کرده و ساختاری فلزی و غیرزمینی را به جرم میان‌ستاره‌ای 3I/ATLAS نسبت می‌دهد. برخی کاربران آن را شبیه سفینه فضایی دانسته‌اند و برخی دیگر آن را نشانه‌ای از فناوری بیگانه در آسمان تلقی کرده‌اند. اما آیا این ادعاها واقعیت دارند یا صرفاً یک فریب دیجیتال هستند؟

ماجرا با انتشار یک عکس در شبکه‌های اجتماعی آغاز شد؛ تصویری که شب‌هنگام منتشر گردید و ادعا می‌کرد جزئیاتی فلزی و ساختاری از جرم میان‌ستاره‌ای 3I/ATLAS را نشان می‌دهد. برخی کاربران اینترنتی معتقد بودند این تصویر به یک سفینه فضایی شباهت دارد، در حالی که گروهی دیگر آن را مدرکی برای شناسایی فناوری بیگانه در آسمان‌ها قلمداد کردند.

در ادامه می‌توانید ویدیو منتشر شده از این جرم میان ستاره‌ای را مشاهده فرمایید:

با این حال، واقعیت متفاوت است. تصویری که در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود، جعلی بوده و ناسا هیچ‌گونه تأییدیه‌ای مبنی بر ثبت، انتشار یا نشت چنین عکسی ارائه نکرده است. تصاویر رسمی 3I/ATLAS که پیش‌تر توسط رصدخانه‌ها و تلسکوپ‌های فضایی ثبت شده‌اند، تنها یک لکه محو و اشک‌مانند را نشان می‌دهند، نشانه‌ای از یک جرم یخی میان‌ستاره‌ای که با سرعتی نزدیک به ۲۱۰ هزار کیلومتر بر ساعت در حال عبور از منظومه شمسی است.

تحلیل‌گر هوش مصنوعی Grok در واکنش به این تصویر اعلام کرد: «خیر، این عکس یک تصویر واقعی نشت‌شده از تلسکوپ هابل نیست، این تصویر ساختگی یا تولیدشده توسط هوش مصنوعی به‌نظر می‌رسد؛ درواقع نمونه‌ای رایج از اطلاعات نادرست اینترنتی درباره اجرام میان‌ستاره‌ای.»

در بیانیه‌ای دیگر، این تحلیلگر افزود: «ساختار «مکانیکی» دیده‌شده در تصویر ادعایی شبیه به طرح‌های هنری از Oumuama است که احتمالاً برای سرگرمی ساخته شده‌اند.»

در همین حال، اخترشناسان ژاپنی اخیراً تصاویر معتبر و علمی از 3I/ATLAS ثبت کرده‌اند، اما این تصاویر نیز تنها یک جرم طبیعی و شبیه به دنباله‌دار را نشان می‌دهند، نه یک سفینه بیگانه. جذابیت این جرم قابل درک است، چرا که 3I/ATLAS تنها سومین مسافر میان‌ستاره‌ای شناخته‌شده در تاریخ رصدهای فضایی محسوب می‌شود که پیام‌آوری کیهانی از فراسوی منظومه شمسی را نوید می‌دهد.

بنابراین، هرچند تصویر نشت‌شده ممکن است یک کلک دیجیتال هوشمندانه باشد، اما شگفتی واقعی 3I/ATLAS در واقعیت نهفته است، یک جرم یخ‌زده از منظومه‌ای دیگر که برای مدتی کوتاه از همسایگی کیهانی ما عبور می‌کند و سپس دوباره در تاریکی فضا ناپدید می‌شود.