روسیه در حال کار روی یک پروژه چند میلیارد دلاری است تا دو زیردریایی هسته‌ای را از قبرستان آن‌ها در بستر دریای آرکتیک بیرون بکشد. این پروژه که چند دهه پس از غرق شدن این زیردریایی‌ها برنامه‌ریزی شده، هدفش رفع نگرانی‌ها درباره احتمال نشت مواد رادیواکتیو به آب است.

دو زیردریایی مذکور با نام‌های K-27 و K-159 دهه‌ها در زیر آب بوده‌اند. سال گذشته، بنیاد نروژی Bellona نگرانی خود را درباره تهدید محیط زیستی این دو زیردریایی هسته‌ای مطرح کرد. در مقاله‌ای که توسط Bellona منتشر شد، آمده است که این دو زیردریایی حاوی ۱ میلیون تابش کوری هستند، که حدود یک‌چهارم آن چیزی است که در ماه اول فاجعه فوکوشیما آزاد شد.

پیش‌تر، روسیه اعلام کرده بود که قصد دارد پروژه بازیابی این زیردریایی‌ها از بستر دریا را آغاز کند. با این حال، آغاز جنگ روسیه و اوکراین باعث شد پیشرفت مشخصی در این زمینه صورت نگیرد. طبق گزارشی از پایگاه خبری روسی RBC، مسکو هزینه‌ای را در پیش‌نویس بودجه فدرال برای بازیابی زیردریایی‌های هسته‌ای از بستر دریای آرکتیک در نظر گرفته است. آماده‌سازی این پروژه برای سال ۲۰۲۶ برنامه‌ریزی شده و کار عملیاتی از ۲۰۲۷ آغاز خواهد شد.

K-27 یک زیردریایی تهاجمی آزمایشی بود که در دهه ۱۹۵۰ برای نیروی دریایی شوروی ساخته شد. این زیردریایی دو راکتور داشت که از یک سیستم خنک‌کننده‌ با فلز مذاب بهره می‌برد. این زیردریایی در سال ۱۹۶۳ وارد خدمت شد، اما تنها سه روز پس از ورود به دریا، سیستم خنک‌کننده آن گازهای رادیواکتیو را به اتاق موتور نشت داد. طی دو دهه بعد، شوروی تلاش‌های فراوانی برای تعمیر یا جایگزینی راکتورها انجام داد، اما پروژه موفقیت‌آمیز نبود. در نهایت در سال ۱۹۷۹ بازنشسته شد.

مشکل زیردریایی K-27 به‌موقع توسط خدمه تشخیص داده نشد و همین موضوع به غرق شدن آن منجر شد، که حداقل ۹ نفر از خدمه بر اثر مسمومیت با تشعشع جان خود را از دست دادند. این زیردریایی در سال ۱۹۷۹ بازنشسته شد و نیروی دریایی شوروی آن زمان بخش راکتور را با قیر پر کرد تا آن را مهر و موم کند و سپس آن را به آب‌های کم‌عمق دریای کارا فرستاد. کم‌عمق بودن محل قرارگیری، آن را در معرض جزر و مد و جریان‌های دریایی قرار می‌دهد که می‌تواند باعث شکستن سازه و آلودگی شود.

با این حال، مشکل این است که مهر و موم اطراف راکتورها تنها تا سال ۲۰۳۲ طراحی شده بود و سوخت هسته‌ای با غلظت بالا در زیردریایی می‌تواند واکنش زنجیره‌ای کنترل‌نشده‌ای ایجاد کند و منجر به انتشار تشعشع شود.

زیردریایی K-159 قرار نبود غرق شود، اما سرنوشت مشابهی به دلیل عملیاتی اشتباه پیدا کرد. K-159 نیز یک زیردریایی تهاجمی بود که دچار نشت تشعشع شد و باعث آلودگی کل شناور گردید. در طول عمر خود، این زیردریایی نیازمند تعمیرات مداوم بود تا عملکرد داشته باشد. این شناور در نهایت در سال ۱۹۸۹ بازنشسته شد و بیش از یک دهه رها گردید.

در سال ۲۰۰۳، روسیه از کشورهای بالتیک بودجه‌ای برای جداسازی K-159 و سایر شناورها دریافت کرد. با این حال، تا زمانیکه بدنه زیردریایی به شدت زنگ زده بود، هنگام انتقال به کشتی‌سازی غرق شد. این حادثه منجر به کشته شدن ۹ سرباز روس شد و ۸۰۰ کیلوگرم سوخت هسته‌ای همراه با زیردریایی به عمق ۲۰۰ متری بستر دریا رفت.

بازیابی یک زیردریایی هسته‌ای از بستر دریا هزینه‌بر است، اما شرکت هلندی Mammoet در سال ۲۰۰۲ موفق شد زیردریایی Kursk روسیه را از دریای بارنتس بلند کند. هنوز مشخص نیست که آیا این شرکت هلندی اکنون در شرایط جنگ با اوکراین، با منابع یا تخصص خود به روسیه کمک خواهد کرد یا خیر.

شرکت شیائومی به‌تازگی سری گوشی‌های 15T را معرفی کرده؛ محصولی که برخلاف انتظار، به‌جای اندروید ۱۶ با اندروید ۱۵ عرضه شده است. با این حال، شیائومی وعده داده که این دستگاه پنج نسخه اصلی اندروید را دریافت خواهد کرد و در نهایت با اندروید ۲۰ به پایان چرخه به‌روزرسانی خود می‌رسد. این وعده بخشی از تعهد نرم‌افزاری گسترده‌تر شیائومی در قالب HyperOS است. اما آیا این واقعاً معادل یک چرخه پنج‌ساله پشتیبانی است یا صرفاً یک تفسیر هوشمندانه از اعداد؟

با عرضه مدل 15T، به همراه اندروید ۱۵، شیائومی این امکان را دارد که اندروید ۱۶ را به‌عنوان اولین به‌روزرسانی اصلی ارائه دهد. از منظر بازاریابی، این رویکرد به شرکت اجازه می‌دهد وعده «پنج نسخه اندروید» را به‌صورت فنی حفظ کند، در حالی که زمان بیشتری برای هماهنگ‌سازی HyperOS با نسخه‌های جدید اندروید به‌دست می‌آورد. این تاکتیک در صنعت بی‌سابقه نیست و برندهای دیگر نیز برای هم‌راستایی با چرخه سالانه اندروید از روش‌های مشابه استفاده کرده‌اند.

با این حال، این سؤال مطرح می‌شود که آیا عرضه با نسخه‌‌ی قدیمی‌تر اندروید، ارزش واقعی این چرخه پشتیبانی را کاهش نمی‌دهد؟

اگرچه شیائومی وعده پنج نسخه اندروید و شش سال آپدیت امنیتی را داده، اما زمانی که دستگاه با نسخه‌ای قدیمی‌تر عرضه می‌شود، عملاً شمارش معکوس زودتر آغاز شده است. در نتیجه، اگرچه مدت پشتیبانی تغییری نمی‌کند، اما از دید کاربر، ارزش اولیه کاهش می‌یابد، چرا که از همان ابتدا به جدیدترین نسخه اندروید دسترسی ندارد.

با این حال، سابقه شیائومی در پشتیبانی نرم‌افزاری از پرچم‌دارانش قابل‌قبول است. دستگاه‌هایی مانند سری شیائومی۱۱ و ردمی K50 اولترا به‌طور منظم آپدیت‌های امنیتی ماهانه دریافت کرده‌اند و HyperOS ثبات و امنیت را در طول چرخه عمر دستگاه حفظ کرده است.

در عمل، اکثر کاربران گوشی‌های هوشمند را کمتر از پنج سال نگه می‌دارند و معمولاً در بازه سه تا چهار سال آن‌ها را تعویض می‌کنند. بنابراین، برنامه به‌روزرسانی شیائومی همچنان با چرخه مصرف واقعی کاربران هم‌خوانی دارد. همچنین تعهد شفاف شرکت به تداوم HyperOS باعث شده ویژگی‌ها در نسل‌های مختلف دستگاه‌ها یکپارچه باقی بماند.

در مجموع، اگرچه وعده «پنج نسخه اندروید» از نظر فنی قابل بحث است، اما همچنان یکی از رقابتی‌ترین سیاست‌های پشتیبانی در اکوسیستم اندروید به‌شمار می‌رود. برای اکثر کاربران، این استراتژی به‌معنای عملکرد پایدار، امنیت مداوم و دسترسی به نوآوری‌های آینده HyperOS در صورتی که محاسبات پشت آن کمی جای بحث داشته باشد، خواهد بود، .

مدت‌هاست که شایعاتی درباره نام‌گذاری جانشین گلکسی S25 منتشر شده و بسیاری انتظار داشتند که این مدل جدید با نام گلکسی S26 پرو معرفی شود. حجم این شایعات به‌قدری زیاد بود که تقریباً اطلاعات قطعی تلقی می‌شد. اکنون شایعه‌ای جدید ادعا می‌کند که دقیقاً برعکس آنچه تاکنون شنیده‌ایم صحت دارد.

طبق شایعات، گلکسی S26 پرو وجود ندارد و جانشین گلکسی S25 با نام گلکسی S26 عرضه خواهد شد. این مدل طبق روال همیشگی در کنار گلکسی S26 پلاس و گلکسی S26 اولترا معرفی خواهد شد.

مدتی نیز شایعه شده بود که گلکسی S26 اج جایگزین گلکسی S26 پلاس می‌شود، چرا که گفته می‌شد مدل پلاس لغو شده است. اما اخیراً شنیده‌ایم که قضیه برعکس بوده و گلکسی S26 اج به دلیل فروش ضعیف مدل قبلی خود لغو شده و گلکسی S26 پلاس همچنان در مسیر تولید قرار دارد و همراه با دو عضو دیگر این خانواده عرضه خواهد شد.

در حال حاضر نمی‌توان با قطعیت درباره این شایعات متناقض نظر داد، زیرا ممکن است برخی افراد صرفاً در حال ساختن داستان باشند، اما این احتمال نیز وجود دارد که منشأ این سردرگمی خود شرکت سامسونگ باشد. شاید این شرکت در طول فرآیند توسعه سری پرچمدار بعدی خود چندین بار مسیر را تغییر داده باشد، که اگر صحت داشته باشد، تصویر عجیبی از شرکتی ارائه می‌دهد که در تصمیم‌گیری‌های خود چندان مطمئن نیست. اگر این موضوع واقعیت داشته باشد، این یک اگر بزرگ است، زیرا چندان تصویر خوبی از سامسونگ به‌جا نمی‌گذارد.

گلکسی S26 در بسیاری از بازارها درست مانند گلکسی S26 پلاس به تراشه Exynos 2600 سامسونگ مجهز خواهد بود. از آنجا که دوربین‌های این مدل نسبت به گلکسی S25 تغییری نخواهند داشت، مهم‌ترین ارتقاء در گلکسی S26 باتری ۴۳۰۰ میلی‌آمپر ساعتی آن خواهد بود (در مقایسه با باتری ۴۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی مدل قبلی).

براساس گزارشات اخیر، عرضه نسل بعدی گوشی‌های سامسونگ، یعنی سری گلکسی S26 ممکن است با تاخیر بزرگی مواجه شود. گفته می‌شود این شرکت در توسعه و طراحی پرچمداران آینده خود با مشکلاتی روبرو است. بنابراین، ممکن است عرضه این گوشی تقریبا دو ماه به تعویق بیفتد و از زمان‌بندی معمول ژانویه به ماه مارس سال آینده تغییر کند. این اطلاعات توسط Techmaniacs، یک نشریه آلمانی گرفته شده که جزئیاتی را درباره وضعیت دستگاه‌های پریمیوم بعدی سامسونگ به اشتراک گذاشته است.

گلکسی S26 معمولی برخلاف گلکسی S26 اولترا آماده عرضه نیست

طبق این گزارش، گلکسی S26 اولترا مراحل توسعه را به پایان رسانده و آماده تولید است. با این حال، مدل معمولی این گوشی هنوز از برنامه عقب است و شاید در تاخیر پیش‌بینی‌شده نقش داشته باشد. اگرچه این امر می‌تواند رونمایی رسمی را به تعویق بیندازد، اما گفته می‌شود مدل اولترا به ویژه در بخش نمایشگر و عملکرد، ارتقا قابل توجهی خواهد داشت. گزارشات نشان می‌دهند این گوشی دارای یک صفحه‌نمایش ۱۰ بیتی خواهد بود و از یک میلیارد رنگ پشتیبانی می‌کند که پیشرفت چشمگیری نسبت به صفحه‌نمایش ۸ بیتی نسل قبل محسوب می‌شود.

پرچمدار آینده کره‌ای‌ها به نسخه For Galaxy تراشه اسنپدراگون ۸ الیت نسل ۵ در کنار ۱۲ گیگابایت رم مجهز خواهد بود. انرژی مورد نیاز این گوشی همچنان توسط یک باتری ۵۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی تامین می‌شود، اما سرعت آن به ۶۰ وات افزایش یافته است که امکان شارژ ۸۰ درصدی در حدود ۳۰ دقیقه را فراهم می‌کند. انتظار می‌رود سامسونگ از تراشه اگزینوس ۲۶۰۰ در گلکسی S26 معمولی استفاده کند، اقدامی که به عنوان تلاشی برای تقویت بخش نیمه‌هادی این شرکت پس از شکست‌های اخیر در برابر مشتریانش تلقی می‌شود.

اگرچه طراحی این دستگاه هنوز کامل نشده است، اما انتظار می‌رود پس از نهایی شدن آن، ظاهری ساده و اصلاح‌شده داشته باشد. باتوجه شایعات منتشر شده مبنی‌بر لغو تولید گلکسی S26 اج، خط تولید سامسونگ در سال ۲۰۲۵ می‌تواند شامل مدل‌های معمولی، پلاس و اولترا باشد.

منبع: Gizmochina

ایده ساخت تونلی میان روسیه و آلاسکا از طریق تنگه برینگ از دهه ۱۹۵۰ مطرح بوده است. اگر اظهارات کیریل دیمیتریف مدیرعامل صندوق سرمایه‌گذاری مستقیم روسیه را باور کنیم ظاهراً کرملین قصد دارد دوباره آن را احیا کند.

دیمیتریف، مدیرعامل صندوق سرمایه‌گذاری مستقیم روسیه، روز پنج‌شنبه در شبکه اجتماعی ایکس (توییتر سابق) این ایده را همراه با نقشه‌ای از مسیر احتمالی تونل مطرح کرد و گفت که ایلان ماسک میلیاردر آمریکایی، فرد مناسبی برای اجرای آن است.

او نوشت: «ایلان ماسک، تصور کن که ایالات متحده و روسیه، قاره آمریکا و آفرو-اوراسیا را با تونل پوتین-ترامپ به هم وصل کنیم؛ پلی به طول ۷۰ مایل (حدود ۱۱۳ کیلومتر) که نماد اتحاد است. هزینه سنتی ساخت بیش از ۶۵ میلیارد دلار است، اما فناوری شرکت Boring Company می‌تواند آن را به کمتر از ۸ میلیارد دلار کاهش دهد. بیایید با هم آینده را بسازیم!»

دونالد ترامپ رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده، روز جمعه در نشست خبری مشترک با ولادیمیر زلنسکی رئیس‌جمهور اوکراین در کاخ سفید، درباره این پیشنهاد مورد سؤال قرار گرفت. او این ایده را «جالب» توصیف کرد، اما گفت: «باید درباره‌اش فکر کنیم. تا حالا چیزی در این باره نشنیده بودم.»

از نظر تئوری، ساخت چنین تونلی کاملاً ممکن است، اما شاید ایلان ماسک فرد مناسبی برای اجرای آن نباشد. ماسک در پروژه‌های حفاری خود، معمولاً وعده‌های بزرگ می‌دهد ولی در عمل دستاوردهایش بسیار محدودتر از گفته‌های اولیه‌اش است. او ایده‌های بلندپروازانه زیادی مطرح کرده، اما هنگام اجرا، نتایجش معمولاً بسیار ساده‌تر از آن چیزی است که وعده داده بود.

دیمیتریف همچنین به طرحی قدیمی‌تر با عنوان «پل صلح جهانی کندی-خروشچف» اشاره کرد که در اوایل دهه ۱۹۶۰ مطرح شده بود. اما این ایده حتی قدمتی بیشتر دارد. در نسخه ۳ مارس ۱۹۵۹ از کمیک یکشنبه Closer Than We Think اثر آرتور رادبا نیز به چنین طرحی اشاره شده بود. در آن کمیک آمده است:

سناتور مگنوسون از ایالت واشینگتن طرحی جسورانه ارائه داده بود تا ایالت تازه‌تأسیس آلاسکا را از طریق پلی یا تونلی برای خودروها از عرض آب‌های کم‌عمق تنگه برینگ به سیبری متصل کند. این مسیر از شهر ولز در شبه‌جزیره سووارد آغاز می‌شد، از جزایر لیتل دیومید و بیگ دیومید عبور می‌کرد و سپس به شهر پیاک در سیبری می‌رسید.

سناتور پیش‌بینی کرده بود که این پروژه در طول عمر نسل حاضر به بهره‌برداری برسد و راه‌آهن و جاده‌ای میان نقاطی به دوری نیویورک و پاریس ایجاد کند. او گفته بود: «مطمئنم گردشگرانی که روزی در این مسیر رانندگی خواهند کرد، بهترین سفیران ما خواهند بود!»

آیا ایده ساخت تونلی میان روسیه و آمریکا صرفاً تلاشی از سوی دولت روسیه برای طعنه‌زدن به ترامپ در بحبوحه جنگ این کشور با اوکراین است؟ تقریباً قطعاً همین‌طور است. اما این به آن معنا نیست که چنین تونلی هرگز ساخته نخواهد شد، به‌ویژه اگر ترامپ بار دیگر تصمیمی غیرمنتظره بگیرد و حمایت از اوکراین را کنار بگذارد.

در واقع، نشانه‌هایی وجود دارد که ترامپ شاید آماده عقب‌نشینی باشد. او روز جمعه در پست خود در شبکه Truth Social درباره دیدارش با زلنسکی نوشت که این دیدار «بسیار جالب و دوستانه» بوده و افزود که می‌خواهد خونریزی متوقف شود و رئیس‌جمهور اوکراین به توافقی برسد:

به اندازه کافی خون ریخته شده است. بگذارید خطوط مرزی همان‌جا که هست باقی بماند. هر دو طرف ادعای پیروزی کنند و بگذارید تاریخ قضاوت کند! دیگر بس است؛ نه تیراندازی، نه مرگ، نه هزینه‌های گزاف و غیرقابل‌تحمل. این جنگ هرگز آغاز نمی‌شد اگر من رئیس‌جمهور بودم. هزاران نفر هر هفته کشته می‌شوند. دیگر کافی است، به خانه‌هایتان بازگردید و در صلح با خانواده‌هایتان زندگی کنید!

شاید به این زودی تونلی میان ایالات متحده و روسیه ساخته نشود، اما به نظر می‌رسد صلح میان روسیه و اوکراین هنوز دورتر از همیشه است.

در ماه مه ۲۰۲۵ (اردیبهشت ۱۴۰۴)، شرکت سیگیت تعداد محدودی از هاردهای ۴۰ ترابایتی خود را که بر پایه پلتفرم Mozaic HAMR ساخته شده‌اند، عرضه کرد. این درایوها از فناوری ضبط مغناطیسی (Heat-Assisted Magnetic Recording) استفاده می‌کنند و با ذخیره‌سازی ۴ ترابایت در هر پلاتر و مجموعا ده پلاتر، در آن زمان رکورد جدیدی در تراکم ذخیره‌سازی مکانیکی ثبت کردند. برنامه‌ریزی برای تولید انبوه این درایوها در نیمه اول سال ۲۰۲۶ (بهار و تابستان ۱۴۰۵) انجام شده و قرار است پس از پایان آزمایش‌های گسترده مشتریان آغاز شود.

در کنفرانس اخیر سرمایه‌گذاران و تحلیل‌گران شرکت سیگیت، مدیرعامل این شرکت دکتر دیو موسلی (Dr. Dave Mosley) اعلام کرد که پیکربندی ده‌دیسکی بهره‌وری بهتری در سطح ناوگان برای مراکز داده فراهم می‌کند و همچنین پایه‌ای برای نقشه راه آینده شرکت خواهد بود.

طبق اعلام سیگیت، انتظار می‌رود در سال‌های آینده ظرفیت هاردها از ۴۰ ترابایت فراتر رود، به‌طوری‌که مدل‌های ۴۴ ترابایتی برای سال ۲۰۲۷ (۱۴۰۶) و درایوهای ۵۰ ترابایتی برای سال ۲۰۲۸ (۱۴۰۷) در نظر گرفته شده‌اند. در حال حاضر، شرکت توشیبا تأیید کرده که فناوری پشته‌سازی ۱۲ دیسک ( چیدن چند دیسک مغناطیسی داخل یک قاب هارد به‌صورت لایه‌لایه و فشرده) برای هارد دیسک‌ها توسعه یافته است، اقدامی که برای نخستین بار در صنعت ذخیره‌سازی صورت می‌گیرد.

طراحی جدید این شرکت ترکیبی از تجربه مهندسی مکانیکی با فناوری ضبط مغناطیسی با کمک مایکروویو (Microwave-Assisted Magnetic Recording یا MAMR) است که امکان دستیابی به ظرفیت ۴۰ ترابایت در قالب ۳.۵ اینچی را فراهم می‌کند. عرضه این درایوها برای سال ۲۰۲۷ (۱۴۰۶) برنامه‌ریزی شده است.

در این طراحی، دو دیسک به فرمت ده‌دیسکی nearline اضافه شده و زیرلایه‌های آلومینیومی با شیشه جایگزین شده‌اند که نتیجه آن پلاترهای نازک‌تر، دقت بالاتر و دوام بیشتر خواهد بود. بررسی‌ها نشان می‌دهد که این تغییرات می‌توانند تراکم ذخیره‌سازی را بدون کاهش پایداری یا قابلیت اطمینان افزایش دهند.

مهندسان توشیبا در حال مطالعه امکان ترکیب پیکربندی ۱۲ دیسکی با فناوری HAMR هستند که می‌تواند مسیر توسعه محصولات آینده را به‌سمت طراحی‌های ترکیبی هدایت کند. هدف این شرکت، ارائه ظرفیت‌های بیشتر به مراکز داده در عین حفظ پایین نگه داشتن هزینه کل مالکیت (TCO) اعلام شده، چرا که تقاضا برای داده‌ها همچنان در حال رشد است.

با این حال، در صورت تحقق نقشه‌ی راه سیگیت، ممکن است رقبا تا زمان عرضه درایوهای توشیبا از ظرفیت ۴۰ ترابایت عبور کرده باشند و این شرکت را در موقعیت عقب‌مانده قرار دهند.

سری گلکسی S26 سامسونگ در حال شکل‌گیری به عنوان یکی از مهم‌ترین عرضه‌های این شرکت در سال‌های اخیر است. شایعات حاکی از تغییرات عمده در طراحی، سخت‌افزار و حتی ترکیب مدل‌ها هستند. انتظار می‌رود سری گلکسی S26 نشان‌دهنده یک تغییر استراتژیک در پرچم‌داران سامسونگ باشد.

۱. مروری بر مشخصات و مدل‌های گلکسی S26

سامسونگ گلکسی S26 پرو (S26 Pro)

گفته می‌شود مدل پایه گلکسی S26 به S26 Pro تغییر نام خواهد داد. این مدل دارای نمایشگر کمی بزرگ‌تر ۶.۲۷ اینچی و باتری ۴۳۰۰ میلی‌آمپر ساعتی خواهد بود که افزایشی ۳۰۰ میلی‌آمپر ساعتی نسبت به S25 فعلی به حساب می‌آید. این دستگاه احتمالاً در اکثر مناطق از تراشه اگزینوس ۲۶۰۰ (Exynos 2600) استفاده خواهد کرد، اگرچه در بازارهای ایالات متحده و چین ممکن است با اسنپدراگون ۸ اِلیت نسل ۵ (Snapdragon 8 Elite Gen 5) عرضه شود. انتظار می‌رود مشخصات دوربین تا حد زیادی نسبت به نسل قبلی بدون تغییر باقی بماند و البته جدیدترین رابط کاربری سامسونگ، یعنی One UI 8.5، را با ویژگی‌های هوش مصنوعی پیشرفته‌تر در خود جای بدهد. البته لازم به ذکر است که گزارش‌های جدید اشاره دارند سامسونگ به روال قبلی بازگشته و خبری از واژه پرو برای این مدل نخواهد بود.

سامسونگ گلکسی S26 پلاس (S26 Plus)

آینده مدل گلکسی S26 پلاس (S26 Plus) همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. گزارش‌های اولیه حاکی از آن بودند که سامسونگ تصمیم گرفته است این مدل را به‌طور کامل از خط تولید خود حذف کند و صرفاً بر عرضه مدل S26 Edge متمرکز شود. با این حال، تحولات اخیر و فروش نسبتاً ناامیدکننده مدل S25 Edge باعث شده است که سامسونگ در این تصمیم بازنگری کند. گزارش‌های جدید گمانه‌زنی می‌کنند که ممکن است این شرکت آن را به عنوان یک مدل چهارم، در کنار مدل‌های Pro، Edge و Ultra، به بازار عرضه کند تا سبد محصولات خود را تکمیل کند.

در صورتی که S26 Plus عرضه شود، انتظار می‌رود که از نظر سخت‌افزاری و پردازنده عملکردی مشابه مدل Pro داشته باشد (یعنی استفاده از تراشه Exynos 2600 برای اکثر مناطق جهانی و تراشه Snapdragon برای بازارهای منتخب). با این حال، مزیت رقابتی S26 Plus این است که ویژگی‌های سنتی یک پرچم‌دار را بدون مصالحه‌های طراحی فوق‌باریک و بعضاً محدودکننده مدل Edge حفظ خواهد کرد و تجربه‌ای متعادل‌تر را به کاربران ارائه خواهد داد.

سامسونگ گلکسی S26 اِج (S26 Edge)

مدل گلکسی S26 اِج (S26 Edge) به عنوان پرچم‌دار فوق‌باریک سامسونگ معرفی شده است؛ دستگاهی با ضخامت خیره‌کننده تنها ۵.۵ میلی‌متر که هدف مستقیم آن رقابت با مدل شایعه‌شده آیفون ۱۷ اِیر (iPhone 17 Air) از شرکت اپل خواهد بود. با وجود این طراحی بسیار باریک و فشرده، سامسونگ بزرگترین انتقاد وارد شده به مدل قبلی یعنی S25 Edge (عمر باتری ضعیف) را برطرف کرده و این گوشی را به یک باتری ۴۲۰۰ تا ۴۴۰۰ میلی‌آمپر ساعتی مجهز خواهد کرد.

در بخش دوربین، S26 Edge به جای تکیه بر دوربین اصلی ۲۰۰ مگاپیکسلی رایج، از یک دوربین فوق عریض ۵۰ مگاپیکسلی ارتقاء یافته بهره می‌برد و ممکن است طراحی متمایزی برای جزیره دوربین (ماژول دوربین) داشته باشد. در زمینه پردازنده، این گوشی نیز همانند سایر پرچم‌داران مورد انتظار سامسونگ، بسته به منطقه جغرافیایی، از تراشه قدرتمند Exynos 2600 یا Snapdragon 8 Elite Gen 5 استفاده خواهد کرد تا عملکردی بدون نقص را در قالبی فوق‌العاده باریک ارائه دهد.

سامسونگ گلکسی S26 اولترا (S26 Ultra)

تولید S26 Ultra به عنوان پرچم‌دار برتر سامسونگ ادامه خواهد یافت، اما با طراحی کمی باریک‌تر (کمتر از ۸ میلی‌متر ضخامت) و گوشه‌های گردتر نسبت به مدل قبلی. شایعه شده است که این مدل دارای یک سنسور ۲۰۰ مگاپیکسلی جدید سونی خواهد بود، ممکن است فناوری دیافراگم متغیر را دوباره به کار گیرد و دوربین تله‌فوتوی ۵۰ مگاپیکسلی با زوم اپتیکال ۵ برابر را حفظ کند. این دستگاه به‌طور انحصاری در سطح جهانی از تراشه اسنپدراگون ۸ اِلایت نسل ۵ استفاده خواهد کرد، ممکن است بالاخره سرعت شارژ سریع را از ۴۵ وات فعلی به ۶۰ تا ۶۵ وات ارتقا دهد و قلم S Pen را با یک طراحی گردتر متناسب با زیبایی نرم‌تر گوشی حفظ کند.

مشخصاتگلکسی S26 Proگلکسی S26 Edgeگلکسی S26 Ultraنمایشگر۶.۲۷ اینچ OLED، ۱۲۰ هرتز۶.۶۶-۶.۷ اینچ OLED، ۱۲۰ هرتز۶.۸۹-۶.۹ اینچ OLED، ۱۲۰ هرتز، CoE OLEDپردازندهExynos 2600 / Snapdragon 8 Elite Gen 2Exynos 2600 / Snapdragon 8 Elite Gen 2Snapdragon 8 Elite Gen 2 (سفارشی)رم۱۲ گیگابایت۱۲ گیگابایت۱۲-۱۶ گیگابایتحافظه۲۵۶GB/512GB/1TB۲۵۶GB/512GB/1TB۲۵۶GB/512GB/1TBدوربین۵۰MP اصلی، ۵۰MP فوق‌عریض، ۱۰MP تله‌فوتو (۳x)، ۱۲MP جلو۲۰۰MP اصلی، ۵۰MP فوق‌عریض، ۱۲MP تله‌فوتو، ۱۲MP جلو۲۰۰MP اصلی، ۵۰MP فوق‌عریض، ۱۲MP (۳x) + ۵۰MP (۵x) تله‌فوتو، ۱۲MP جلوباتری۴,۳۰۰ میلی‌آمپر ساعت۴,۲۰۰-۴,۴۰۰ میلی‌آمپر ساعت۵,۰۰۰ میلی‌آمپر ساعت+شارژ۲۵ وات سیمی، ۱۵ وات بی‌سیم۲۵ وات سیمی، ۱۵ وات بی‌سیم۴۵ وات سیمی، ۱۵ وات بی‌سیمقیمت (تخمینی)۷۹۹ تا ۸۹۹ دلار۱۰۰۰ تا ۱۰۹۹ دلار۱۲۹۹ دلار به بالا

توجه: کلیه مشخصات بر اساس شایعات و اطلاعات فاش شده هستند و ممکن است مشخصات نهایی متفاوت باشد

۲. مروری بر شایعات گلکسی S26

سری گلکسی S26 یک نقطه عطف بالقوه برای سامسونگ خواهد بود. به جای سه‌گانه سنتی پایه، پلاس و اولترا، ترکیب مدل‌ها ممکن است شامل گلکسی S26 پرو، S26 اِج و S26 اولترا باشد، اگرچه برخی گزارش‌های اخیر نشان می‌دهند که مدل پلاس ممکن است پس از فروش ضعیف S25 Edge بازگردد.

طراحی و ساخت S26

سامسونگ با تمرکز بر طراحی، مصمم است که باریک‌ترین پرچم‌داران خود را تا به امروز تولید کند. در این راستا، مدل گلکسی S26 اولترا (S26 Ultra) می‌تواند ضخامتی کمتر از ۸ میلی‌متر داشته باشد. حتی فراتر از آن، مدل S26 اِج (S26 Edge) احتمالاً تنها ۵.۵ میلی‌متر ضخامت خواهد داشت که این میزان، آن را حتی باریک‌تر از نسل قبلی خود یعنی S25 Edge می‌کند و یک جهش بزرگ در طراحی محسوب می‌شود.

در بخش طراحی، مدل اولترا شاهد یک دگرگونی در ماژول دوربین خواهد بود؛ این مدل برآمدگی یکپارچه دوربین را که از S25 Edge الهام گرفته شده، بازمی‌گرداند و از چیدمان لنزهای جداگانه که ویژگی شاخص مدل‌های اخیر سری اولترا بود، فاصله می‌گیرد تا ظاهری یکپارچه‌تر داشته باشد.

همچنین، انتخاب مواد ساختاری نیز در حال تغییر است. گزارش‌ها حاکی از آن است که سامسونگ ممکن است استفاده از تیتانیوم را کنار بگذارد و برای بهبود مدیریت حرارتی، دوباره به فریم آلومینیومی روی بیاورد. این تصمیم با توجه به اینکه قرار است پردازنده‌های بسیار قدرتمندی در این گوشی‌ها به کار روند، برای جلوگیری از داغ شدن دستگاه و حفظ عملکرد بهینه، اهمیتی حیاتی دارد.

نمایشگر S26

انتظار می‌رود گلکسی S26 اولترا از فناوری Flex Magic Pixel OLED سامسونگ رونمایی کند که با به لطف هوش مصنوعی، حریم خصوصی بیشتری به ارمغان می‌آورد و اجازه نمی‌دهد دیگران از زوایای مختلف صفحه گوشی را ببینند. نمایشگر همچنین دارای فناوری Color filter on Encapsulation (CoE) برای تصاویر روشن‌تر و بهره‌وری بهتر انرژی خواهد بود. حاشیه‌ها در مدل اولترا به تنها ۱.۱۵ میلی‌متر کاهش می‌یابند، در حالی که هر سه مدل دارای نمایشگرهای کمی بزرگ‌تر از نسل‌های قبلی خود خواهند بود.

عملکرد و تراشه‌های S26

به نظر می‌رسد تقسیم‌بندی اسنپدراگون و اگزینوس بازخواهد گشت. گلکسی S26 اولترا یک اسنپدراگون ۸ اِلیت نسل ۲ سفارشی با فرکانس ۴.۷۴ گیگاهرتز دریافت خواهد کرد، در حالی که مدل‌های Pro و Edge احتمالاً از اگزینوس ۲۶۰۰ سامسونگ در بیشتر بازارها استفاده می‌کنند. رم (RAM) در مدل اولترا با ماژول‌های LPDDR5X که سرعت ۱۰.۷ گیگابیت بر ثانیه دارند، حدود ۲۵ درصد سریع‌تر از S25 اولترا است.

دوربین‌های S26

منابع داخلی می‌گویند گلکسی S26 پیشرفت چندانی در بخش دوربین نخواهد داشت. مدل پایه یک سنسور ۵۰ مگاپیکسلی جدید دریافت می‌کند اما با همان تعداد مگاپیکسل قبلی، در حالی که دوربین اصلی اولترا به یک سنسور ۲۰۰ مگاپیکسلی بزرگ‌تر ۱/۱.۱ اینچی با دیافراگم F1.4 (از شرکت سونی) برای ۴۷ درصد جذب نور بهتر تغییر می‌یابد. دوربین تله‌فوتو ۳x از ۱۰ به ۱۲ مگاپیکسل ارتقا می‌یابد، اما دوربین فوق‌عریض در مدل پرو از یک سنسور ۵۰ مگاپیکسلی با کیفیت پایین استفاده می‌کند.

باتری و شارژ S26

اخبار پیرامون ظرفیت باتری در سری گلکسی S26 با کمی ضد و نقیض همراه است. در مورد ظرفیت باتری، شایعات نشان می‌دهند که مدل گلکسی S26 پرو (S26 Pro) می‌تواند به ۴۳۰۰ میلی‌آمپر ساعت افزایش یابد، در حالی که مدل اج (Edge) ممکن است، بسته به صحت گزارش‌ها، باتری بین ۴۲۰۰ تا ۴۴۰۰ میلی‌آمپر ساعت داشته باشد.

با این وجود، اسناد و گواهینامه‌های منتشر شده در چین یک نقطه ناامیدکننده را تأیید می‌کنند: سرعت شارژ همچنان پایین باقی می‌ماند. این سرعت برای مدل‌های Pro و Edge تنها ۲۵ وات خواهد بود و برای مدل اولترا (Ultra) نیز همان ۴۵ وات حفظ می‌شود. این ارقام، شایعات قبلی مبنی بر تجهیز مدل اولترا به شارژ ۶۰ واتی را به طور کامل رد می‌کنند. با این حال، سامسونگ ممکن است برای جبران این سرعت شارژ پایین، از فناوری باتری انباشته (Stacked Battery) استفاده کند تا چگالی انرژی را بدون افزایش اندازه فیزیکی باتری بهبود بخشد و در نهایت، عمر باتری بهتری را در مدل‌های باریک‌تر خود ارائه دهد.

سایر ویژگی‌های S26

سرانجام، خبرهای خوبی برای کاربران سامسونگ منتشر شده است: قابلیت شارژ مغناطیسی Qi2 در سری گلکسی S26 گنجانده خواهد شد و به این ترتیب، نیاز به استفاده از قاب‌های مغناطیسی خاص و جداگانه برای شارژ بی‌سیم را کاملاً از بین می‌برد. هر سه مدل این سری (Pro، Edge و Ultra) دارای بریدگی‌های دایره‌ای در پنل پشتی خواهند بود تا از طریق آن، لوازم جانبی مغناطیسی به راحتی به دستگاه متصل شوند. با این حال، به نظر می‌رسد این قابلیت چالشی مهندسی را برای مدل اولترا ایجاد کرده است؛ قلم S Pen در این مدل نیازمند مهندسی خاصی بوده تا بتواند بدون هیچ‌گونه تداخلی با میدان‌های مغناطیسی Qi2 به طور کامل کار کند.

قیمت و تاریخ عرضه S26

سامسونگ به‌طور سنتی رویدادهای Galaxy Unpacked را در اواخر ژانویه برگزار می‌کند که تاریخ‌های احتمالی ۱۴ یا ۲۱ ژانویه ۲۰۲۶ هستند. پیش‌خریدها بلافاصله باز می‌شوند و دسترسی عمومی حدود دو هفته بعد، یعنی در اوایل فوریه، رخ خواهد داد. تحلیلگران نظر ثابت و قطعی در مورد قیمت احتمالی ندارند، اما انتظار می‌رود افزایش‌هایی نسبت به سری S25 داشته باشد تا ویژگی‌های جدید و هزینه‌های قطعات را پوشش دهد.

۳. آنچه ما در گلکسی S26 می‌خواهیم ببینیم

در حالی که شایعات گلکسی S26 نگاهی اجمالی به برنامه‌های سامسونگ ارائه می‌دهند، شکاف آشکاری بین آنچه شرکت ممکن است ارائه دهد و آنچه کاربران واقعاً درخواست می‌کنند، وجود دارد. در اینجا مواردی است که جامعه کاربران امیدوارند با عرضه گلکسی S26 ببینند:

عمر باتری رقابتی: حداقل ظرفیت باتری ۶۰۰۰ میلی‌آمپر ساعت در کل مدل‌ها، نه فقط افزایش‌های متوسط به ۴۳۰۰ میلی‌آمپر ساعت.شارژ سریع واقعی: مطابقت با رقبای چینی (۱۰۰ وات به بالا)، نه حداکثر ۴۵ وات شایعه‌شده.دوربین‌های ارزشمند برای ارتقاء: بهبودهای معنادار دوربین سلفی و عملکرد بهتر در نور کم که با عکاسی محاسباتی گوگل پیکسل رقابت کند.نوآوری نمایشگر و رابط کاربری: نمایشگر روشن‌تر با نرخ نوسازی بالا، پشتیبانی از Dolby Vision و صفحه نمایش واقعی لبه به لبه بدون بریدگی‌های قابل مشاهده دوربین.طراحی متعادل: مدل‌های فوق‌باریک مانند S26 Edge برای کسانی که قابل حمل بودن را در اولویت قرار می‌دهند و مدل‌های با امکانات کامل برای کاربرانی که حداکثر عمر باتری را نیاز دارند.

۴. آیا باید گلکسی S25 را بخرید یا منتظر S26 بمانید؟

با توجه به اینکه سری گلکسی S26 قرار است در ژانویه ۲۰۲۶ عرضه شود، برخی از شما شاید بپرسید که آیا بهتر است مجموعه فعلی گلکسی S25 را تهیه کنید یا منتظر پرچم‌دار بعدی سامسونگ بمانید. در اینجا مواردی وجود دارد که باید در نظر بگیرید:

چرا گلکسی S25 هنوز منطقی است؟

در کنار سخت‌افزار قدرتمند این گوشی موبایل، تعهد سامسونگ به پشتیبانی نرم‌افزاری یکی از دلایل قانع‌کننده برای خرید اکنون است. سری گلکسی S25 با هفت سال به‌روزرسانی سیستم عامل و وصله‌های امنیتی عرضه می‌شود، به این معنی که گوشی شما تا سال ۲۰۳۲ به‌روزرسانی‌های اندروید را دریافت خواهد کرد.

دلایل صبر کردن برای گلکسی S26

اگر به‌طور خاص به طراحی فوق‌باریک گلکسی S26 Edge علاقه دارید یا شارژ مغناطیسی Qi2 داخلی را بدون نیاز به قاب مخصوص می‌خواهید، سری S26 به این نیازهای خاص پاسخ می‌دهد. فناوری نمایشگر حفظ حریم خصوصی شایعه شده در S26 اولترا نیز می‌تواند برای کاربرانی که اطلاعات حساس را در فضاهای عمومی مدیریت می‌کنند، ارزشمند باشد.

در سال ۲۰۲۲، سازمان پارک‌های ملی آمریکا تصویری تار از یک قورباغه منتشر کرد که توسط دوربین حیات‌وحش دید در شب گرفته شده بود و هشداری طنزآمیز داشت: «همان‌طور که درباره اکثر چیزهایی که در پارک‌های ملی با آن مواجه می‌شوید، اعم از یک حلزون، قارچ یا یک قورباغه بزرگ با چشمان درخشان در نیمه‌شب، توصیه می‌کنیم از لیسیدن آن‌ها خودداری کنید. با تشکر.»

این پیام به افسانه شهری اشاره دارد که می‌گوید لیسیدن قورباغه می‌تواند باعث سرخوشی شود. اما آیا قورباغه‌ها واقعاً خاصیت روانگردان دارند؟ واقعیت این است که یک نوع وزغ که در جنوب غربی ایالات متحده و شمال غربی مکزیک یافت شده، ماده شیمیایی روانگردان قوی روی پوست خود ترشح می‌کند، اما لیسیدن این قورباغه‌ها احتمالاً شما را به بیمارستان می‌فرستد تا آنکه تجربه‌ای روانگردان داشته باشید.

وزغ رودخانه کلرادو (Incilius alvarius)، که به آن وزغ صحرای سونوران هم گفته می‌شود، دارای غدد سمی در سر است که ماده شیمیایی ۵-MeO-DMT را آزاد می‌کنند. دیوید ای. نیکولز، استاد بازنشسته داروشناسی در دانشگاه پردو و نخستین فردی که آنالوگ مصنوعی ۵-MeO-DMT را تولید کرد، گفت: «فکر می‌کنم یکی از قوی‌ترین روانگردان‌هاست که وجود دارد.»

۵-MeO-DMT با اتصال به گیرنده‌های سروتونین در مغز اثر می‌کند. اثرات این ماده حدود ۱۵ تا ۳۰ دقیقه طول می‌کشد و می‌تواند باعث شادی شدید، احساس پوچی، تجربه نزدیک به مرگ و فراموشی شود. نیکولز می‌گوید این دارو حتی می‌تواند باعث شود حس خودآگاهی فرد به طور کامل از بین برود، به طوری که مصرف‌کننده حتی به خاطر نیاورد که دارو مصرف کرده است.

با این حال، ۵-MeO-DMT وقتی به صورت خوراکی مصرف شود اثر روانگردان ندارد، بنابراین لیسیدن ماده از روی وزغ شما را از خود بی‌خود نمی‌کند، بلکه روش‌های پیچیده‌تری مانند دود کردن لازم است. علاوه بر این، لیسیدن این قورباغه‌ها می‌تواند بسیار خطرناک باشد.

هیلی دورون، پژوهشگر پسادکترا در دانشگاه لینک‌پینگ سوئد، به Live Science گفت: «لیسیدن قورباغه ممنوع است. حتی حیوانات خانگی که وزغ را لیسیده‌اند مجبور به دریافت مراقبت‌های اورژانسی شده‌اند.» علت این امر آن است که وزغ‌های رودخانه کلرادو همچنین مواد شیمیایی به نام گلیکوزیدهای قلبی ترشح می‌کنند. این ترکیبات قدرت انقباض عضله قلب را افزایش می‌دهند و اثرات آن‌ها بر عملکرد قلب می‌تواند سریعاً خطرناک شود و منجر به آریتمی‌های بالقوه کشنده گردد.

با این حال، خطرات بالقوه برای سلامت مانع از آن نشده که شکارچیان غیرقانونی وزغ‌های رودخانه کلرادو را برای استخراج ۵-MeO-DMT از پوست آن‌ها جمع‌آوری کنند و برای مصرف تفریحی بفروشند.

رابرت ویلا، دستیار امور اجتماعی در دانشگاه آریزونا، گفت: «قورباغه‌ها به صورت سیستماتیک توسط شکارچیان برای استخراج ترشحاتشان جمع‌آوری می‌شوند تا قاچاق گردند. وزغ‌های رودخانه کلرادو پیش از این تحت تأثیر تغییر الگوهای بارندگی، از دست دادن زیستگاه، بیماری‌های قارچی و آلودگی قرار گرفته‌اند و شکارچیان غیرقانونی تنها بر تهدید حفاظت از آن‌ها می‌افزایند.»

در حالی که به دست آوردن ۵-MeO-DMT از وزغ‌های وحشی هم خطرناک و هم غیرقانونی است، پژوهشگران به پتانسیل ۵-MeO-DMT مصنوعی که با داروی روانگردان DMT مرتبط بوده، علاقه‌مند هستند. در مقایسه با روانگردان‌های سنتی‌تر مانند LSD یا سیلوسایبین، اطلاعات نسبتاً کمی درباره ۵-MeO-DMT و اثرات آن بر مغز وجود دارد.

دورون توضیح داد: «تا به امروز، بیش از ۱۰۰ نفر مغز خود را هنگام مصرف روانگردان‌های متداول مانند LSD و سیلوسایبین اسکن کرده‌اند، اما هیچ مطالعه‌ای درباره نحوه اثر ۵-MeO-DMT منتشر نشده است.» گزارش‌های تجربی از ۵-MeO-DMT اغلب با تجربیات معمول روانگردان‌ها تفاوت دارد. برخی استفاده‌کنندگان ۵-MeO-DMT به جای توهمات کلاسیک مانند الگوهای فراکتالی، تجربه یک «سفیدشدگی کامل» را توصیف می‌کنند. دورون گفت: «آن‌ها ممکن است احساس کنند وارد یک “هیچ‌چیز” شده‌اند یا نوعی حس پوچی را تجربه می‌نمایند.»

اثرات عجیب این دارو باعث شده دورون بررسی کند که آیا اثرات ۵-MeO-DMT از مسیرهای مغزی مشابه آن‌هایی ناشی می‌شود که در برخی انواع تشنج‌ها مختل می‌شوند یا خیر. سایر پژوهشگران نیز به بررسی پتانسیل ۵-MeO-DMT به عنوان ضدافسردگی پرداخته‌اند. داده‌های اولیه نشان می‌دهد که این دارو علائم افسردگی را ظرف یک روز بهبود می‌بخشد و این بهبود حداقل یک هفته پس از درمان ادامه دارد. در مقایسه با سایر روانگردان‌هایی که برای اثرات ضدافسردگی بررسی می‌شوند، مانند سیلوسایبین، مدت اثر ۵-MeO-DMT کوتاه‌تر است، به این معنی که جلسات درمانی می‌توانند سریع‌تر انجام شوند.

دورون گفت: «۵-MeO-DMT ماده بسیار جالبی است، اما در نهایت، فکر می‌کنم احتمالاً قوانین متفاوتی نسبت به سایر روانگردان‌های مورد مطالعه دارد. تنها علم مشخص خواهد کرد این قوانین چیست.»

توضیح: این مقاله صرفاً برای اهداف اطلاع‌رسانی تهیه شده است.

اپلیکیشن پیام‌رسان واتساپ که تحت مالکیت شرکت متا قرار دارد، این هفته سیاست‌های مربوط به رابط برنامه‌نویسی تجاری (Business API) خود را تغییر داده و فعالیت چت‌بات‌های عمومی را روی این پلتفرم ممنوع کرده است. این تصمیم احتمالاً بر دستیارهای مبتنی بر واتساپ یا شرکت‌هایی مانند Open AI، پریپوسیتی، لونا (تحت حمایت خوسلا ونچرز) و شرکت پُل (تحت حمایت جنرال کاتالیست) تأثیر خواهد گذاشت.

شرکت متا بخش جدیدی را در شرایط استفاده از رابط API تجاری خود اضافه کرده که به «ارائه‌دهندگان هوش مصنوعی» اختصاص دارد و تمرکز آن بر چت‌بات‌های عمومی است. طبق این شرایط که از ۱۵ ژانویه ۲۰۲۶ (۲۵ دی ۱۴۰۴) اجرایی خواهد شد، شرکت متا اجازه نخواهد داد ارائه‌دهندگان مدل‌های هوش مصنوعی، دستیارهای خود را از طریق واتساپ توزیع کنند.

متا این تصمیم را در گفتگو با TechCrunch تأیید و مشخص کرده که این ممنوعیت شامل کسب‌وکارهایی که از هوش مصنوعی برای خدمات‌رسانی به مشتریان در واتساپ استفاده می‌کنند نمی‌شود. به‌عنوان مثال، یک شرکت گردشگری که از چت‌بات برای پشتیبانی مشتریان استفاده می‌کند، مشمول این ممنوعیت خواهد بود.

دلیل این تصمیم از سوی شرکت متا این است که رابط API تجاری واتساپ برای کسب‌وکارهایی که به مشتریان خدمات ارائه می‌دهند و طراحی شده و بستری برای توزیع چت‌بات‌ها نیست. این شرکت اعلام کرده که اگرچه این API برای چنین کاربردهایی ساخته شده، اما در ماه‌های اخیر با استفاده‌های پیش‌بینی‌نشده‌ای مانند چت‌بات‌های عمومی مواجه شده است.

سخنگوی شرکت متا در اظهارنظری به TechCrunch اعلام کرده است: «هدف از رابط API تجاری واتساپ کمک به کسب‌وکارها برای ارائه پشتیبانی به مشتریان و ارسال به‌روزرسانی‌های مرتبط است. تمرکز ما بر حمایت از هزاران کسب‌وکاری است که در حال ساخت این تجربه‌ها روی واتساپ هستند.»

متا همچنین اعلام کرده که استفاده‌های جدید از چت‌بات‌ها فشار زیادی بر سیستم‌‌های این شرکت از جمله افزایش حجم پیام‌ها و نیاز به نوع متفاوتی از پشتیبانی که شرکت برای آن آماده نبوده، ایجاد کرده است. به همین دلیل، استفاده‌هایی که خارج از «طراحی و تمرکز راهبردی مورد نظر» این API قرار دارند، ممنوع خواهند شد. این تصمیم عملاً واتساپ را به بستری نامناسب برای توزیع راه‌حل‌های هوش مصنوعی مانند دستیارها یا عامل‌های هوشمند تبدیل می‌کند. همچنین به این معناست که تنها دستیار موجود روی این اپلیکیشن، Meta AI خواهد بود.

در سال گذشته، شرکت OpenAI نسخه‌ای از ChatGPT را روی واتساپ ارائه داد و اوایل امسال نیز شرکت پریپوسیتی چت‌بات اختصاصی خود را روی این اپلیکیشن راه‌اندازی کرد تا از پایگاه کاربری بیش از ۳ میلیارد نفری بهره‌برداری کند. هر دو چت‌بات قابلیت پاسخ‌گویی به پرسش‌ها، درک فایل‌های رسانه‌ای، پاسخ به یادداشت‌های صوتی و تولید تصویر را داشتند. این موضوع احتمالاً حجم زیادی از پیام‌ها را تولید کرده است.

با این حال، چالش بزرگ‌تری برای شرکت متا وجود داشت؛ رابط API تجاری واتساپ یکی از راه‌های اصلی درآمدزایی این اپلیکیشن محسوب می‌شود. این شرکت از کسب‌وکارها بابت انواع قالب‌های پیام مانند بازاریابی، خدمات، احراز هویت و پشتیبانی هزینه دریافت می‌کند. از آنجا که در طراحی این API هیچ بخشی برای چت‌بات‌ها در نظر گرفته نشده، واتساپ قادر به دریافت هزینه از آن‌ها نبود. در تماس تلفنی مربوط به درآمدهای سه‌ماهه اول سال ۲۰۲۵ (زمستان ۱۴۰۳)، مارک زاکربرگ (Mark Zuckerberg) اشاره کرد که پیام‌رسانی تجاری فرصت بزرگی برای درآمدزایی شرکت محسوب می‌شود.

زاکربرگ در این رابطه گفت: «در حال حاضر، بخش عمده‌ای از کسب‌وکار ما تبلیغات در فیدهای فیسبوک و اینستاگرام است. اما واتساپ اکنون بیش از ۳ میلیارد کاربر جهانی فعال ماهانه و بیش از ۱۰۰ میلیون کاربر در ایالات متحده دارد. مسنجر نیز ماهانه توسط بیش از یک میلیارد نفر استفاده می‌شود و اکنون تعداد پیام‌های روزانه در اینستاگرام با مسنجر برابر شده است. پیام‌رسانی تجاری باید ستون بعدی کسب‌وکار ما باشد.»

ارتش ایالات متحده پروژه‌ای با نام Symbiotic UAS Delivery System یا SCBDS را پیش می‌برد که هدف آن تجهیز پهپادها به یک موشک کوچک و بسیار کارآمد است.

این ابتکار با هدف ساخت سلاحی کوچک طراحی شده تا نیروهای عملیات ویژه بتوانند چندین حمله‌ی نقطه‌ای از نوع پرتاب و فراموش (Fire-and-Forget) را با استفاده از پهپادهای متوسط انجام دهند، در حالی که از سامانه‌های پیشرفته شناسایی هدف نیز بهره می‌برند.

بر اساس فراخوان پژوهش نوآوری کسب‌وکارهای کوچک ارتش آمریکا (SBIR)، این برنامه برای پهپادهایی است که در گروه ۲ یا ۳ قرار می‌گیرند؛ یعنی پهپادهایی با حداکثر وزن برخاست بین حدود ۹.۵ تا ۶۰۰ کیلوگرم. این طرح بخشی از تلاش گسترده‌تر ارتش آمریکا برای افزایش کارایی و قدرت تهاجمی پهپادها در عملیات مدرن است.

جزئیات منتشرشده در آخرین فراخوان SBIR، اهداف عملکردی یک مهمات سبک قابل‌پرتاب از پهپاد را مشخص کرده که بدون نیاز به هدایت پس از پرتاب عمل می‌کند. به گزارش DefenseNews، این سلاح باید خودران باشد و بتواند حملات علیه نفرات یا تجهیزات را با برد بیش از ۴ کیلومتر انجام دهد، بدون آنکه پس از شلیک نیازی به هدایت از سوی پهپاد پرتاب‌کننده داشته باشد.

در این اسناد، محدودیت‌های دقیقی برای اندازه و کارایی تعیین شده است: کل سامانه نباید بیش از ۲.۳ کیلوگرم وزن داشته باشد که حدود ۰.۹ کیلوگرم از آن باید به محموله انفجاری مؤثر اختصاص یابد. این سلاح باید به سرعت دست‌کم ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد و در فاصله‌ی کمتر از ۵ متر از هدف اصابت کند، آن هم در شرایطی که دسترسی به GPS ممکن نیست. این ویژگی برای اطمینان از کارایی سلاح در میدان‌های نبرد الکترونیکی شدید در نظر گرفته شده است.

یکی از اهداف اصلی پروژه SCBDS، توسعه موشکی است که بتواند در محیط‌های دارای اختلال شدید الکترونیکی عملکرد مؤثر داشته باشد؛ چالشی که جنگ اوکراین آن را به‌خوبی نمایان کرده است. اختلالات GPS از سوی روسیه باعث کاهش چشمگیر کارایی سامانه‌هایی مانند ATACMS، HIMARS و Excalibur شده، در حالی که تحلیل‌گران بریتانیایی تخمین زده‌اند اوکراین در سال ۲۰۲۳ حدود ۱۰ هزار پهپاد خود را به دلیل همین مداخلات الکترونیکی از دست داده است.

ارتش ایالات متحده انتظار دارد که بینایی رایانه‌ای نقش عمده‌ای در هدایت این سامانه ایفا کند. موشک با استفاده از یک واحد ناوبری اینرسی کوچک (IMU) همراه با فناوری قفل پیکسلی و تشخیص تصویر مبتنی بر هوش مصنوعی، می‌تواند اهداف را حتی در شرایطی که ارتباط رادیویی یا GPS قطع شده پیدا و منهدم کند.

اختلالات الکترونیکی در میدان نبرد باعث شده که هر دو طرف درگیر در جنگ اوکراین و روسیه به استفاده از پهپادهای مجهز به هدایت فیبر نوری روی بیاورند که در برابر تداخل رادیویی مصون هستند. با این حال، یک موشک خودران واقعی با سامانه هدایت داخلی که به‌اندازه‌ی کافی کوچک باشد تا از پهپادهای سبک‌تر، مانند پهپاد ScanEagle با وزن حدود ۱۸ کیلوگرم، قابل پرتاب باشد، می‌تواند ابزاری قدرتمند و خودمختار برای تیم‌های عملیات ویژه در نبود پشتیبانی هوایی باشد.

این پروژه با مرحله‌ی نخست (مطالعه امکان‌سنجی) آغاز خواهد شد، سپس وارد فاز دوم (ساخت نمونه اولیه) می‌شود و در نهایت با فاز سوم (تجاری‌سازی) به پایان می‌رسد. در اسناد SBIR اشاره شده که این فناوری، علاوه بر کاربردهای نظامی، می‌تواند برای پهپادهای تجاری نیز سودمند باشد؛ به‌ویژه در زمینه‌هایی مانند خدمات تحویل کالا، بازرسی پل‌ها و شناسایی مواد خطرناک، که می‌توانند از قابلیت‌های بینایی رایانه‌ای پیشرفته این سامانه بهره ببرند.